Aga Sz.

Znakomita powieść młodzieżowa Anny Onichimowskiej pozbawiona cukierowej fabuły, schematycznych bohaterów, przewidywalnej akcji. Bardzo gorąco polecam.

Warto poświęcić te kilkadzesiąt minut.

Pozytywnie nastawia do życia :)

Myślę, że dla młodszych nastolatek będzie w sam raz.

Chyba moja ulubiona, jeśli chodzi o Jeżycjadę.

Bardzo schematyczna, właściwie niczym nie zaskakująca powieść, ratują ją nikłe przebłyski humoru.

Dorównuje części pierwszej. Polecam :)

Uwielbiam Stowarzyszenie Wędrujących Dżinsów. Niezależnie od tego, czy za oknem deszcz, szaruga, śnieg, mróz, czy złota jesień, ja, czytając, czuję się jakby trwało właśnie lato. I jakbym była jedną z wrześniowych.

Niestety, według mnie to strata czasu. Gorszej "młodzieżówki" chyba nie czytałam.

Bardzo fajna, sympatyczna seria. Kolejne tomy czyta się szybko i z uśmiechem na twarzy.

Orginalna, zabawna i chociaż nie porywa, to czyta się ją całkiem sympatycznie :)

Jak ma zachwycać, skoro nie zachwyca?Słabo, słabiuteńko. Historyjki dla nastolatek, to ja akurat lubię, ale muszą mieć w sobie to coś. W "Pamiętniku jedynaczki" niestety tego nie znalazłam.

W porównaniu do fantastycznej "Dziewczyny Ameryki", jej kontynuacja wypada blado...Ale i tak przeczytałam z uśmiechem na twarzy i bez odrobiny rozczarowania.

Mówcie co chcecie o perypetiach Mii - że są nudne, "naciągane", niewiarygodne, że fabuła jest banalna czy wręcz kiczowata, że główna bohaterka jest płytka, głupiutka i pusta - ja Pamiętniki Księżniczki i tak kocham.I tom, jak to zwykle bywa, jest najlepszy.

Doszłam do połowy. Dalej nie byłam w stanie. Widocznie takie książki nie dla mnie.

Moja faworytka, jeśli chodzi o powieści Meg Cabot.

Przebrnąć przez początek - katorga. Potem jest już tyko lepiej. 4/5

Barry Jonsberg nie ma zielonego pojęcia o psychice nastolatki, ale jeśli spuścić litościwie na ten fakt kurtynę milczenia, to "Cała ta jazda z Kiffo i Pittbulem" wypada całkiem nieźle na tle innym powieści młodzieżowych. Ciekawy język, bogate porównania i bardzo zaskakujące zakończenie.

Uwielbiam "Klasę pani Czajki". Autorka zachwyciła mnie swoim kunsztem pisarskim. Powieść opowiada o codziennym życiu jednej z gimnazjalnych klas. Każdy z bohaterów jest niezwykle dopracowany pod względem chaarakteru, a rozdziały są tak perfekcyjnie napisane, że mogą również służyć za odrębne opowiadania. Plusem są też odwołania do kultury masowej: ...

Klasyka! Każdy musi to znać.

Szczerze? To zwykłe romansidło (w pejoratywnym tego słowa znaczeniu) . Sama nie wiem, czemu kolejny raz po nie sięgam... Magia? :)

Jeśli chodzi o książki o narkotykach - tę uważam za najlepszą. Świetna powieść. Polecam.

To moja ulubiona książka Ewy Nowak. Ma niepowtarzalny klimat - czytając, ma się wrażenie, że jest się na wakajach.

Według mnie to tylko podróbka Adriana Mole. Marna podróbka.

Kontynuacje mają to do siebie, że zwykle są niestety gorsze od orginału. "Tatiana i Aleksander" to jednak wyątek potwierdzający regułę. Świetna powieść, absolutnie dorównująca "JM".