Abdulrazak Gurnah
Zostań fanem autora:

Abdulrazak Gurnah

Autor, 75 lat 7 czytelników
7.3 /10
11 ocen z 3 książek,
przez 9 kanapowiczów
Urodzony w 1948 roku w Tanzanii (Zanzibar)
Abdulrazak Gurnah – tanzański pisarz mieszkający w Wielkiej Brytanii, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 2021.

Urodził się na wyspie Zanzibar u wybrzeży wschodniej Afryki. W 1968 przybył do Wielkiej Brytanii jako student. Pozostał w tym kraju. Obecnie jest wykładowcą literatury na Kent University. Wydał między innymi powieści Memory of Departure (1987), Pilgrims Way (1988), Dottie (1990), Paradise (1994), Admiring Silence (1996), By the Sea (2001), Desertion (2005) i The Last Gift (2011). W swoich utworach porusza kwestie emigracji, znane z własnego doświadczenia. Był redaktorem wydanej w 2007 publikacji The Cambridge Companion to Salman Rushdie.

Fot. autorstwa Amrei-Marie - Praca własna, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=123641194;
źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Abdulrazak_Gurnah

Książki

Powróceni
Powróceni
Abdulrazak Gurnah
7.4/10

Powieść laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Wielopokoleniowa saga o stracie, miłości i niepamięci osadzona w Afryce Wschodniej, na początku XX wieku. Ilyas jako dziecko uciekł z domu, ...

Raj
2 wydania
Raj
Abdulrazak Gurnah
8.4/10

Wielowarstwowa, nieoczywista i piękna opowieść o Afryce, jakiej nie znamy, autorstwa laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Główny bohater Yusuf ma 12 lat i granice jego świata wyznaczają do...

Nad morzem
Nad morzem
Abdulrazak Gurnah
6/10

Kolejna powieść laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury – wstrząsająca historia o stracie i wielkich pragnieniach. Saleh przylatuje do Wielkiej Brytanii z Zanzibaru i prosi o azyl. Ma 70 lat ...

Cytaty

Jeśli przekroczyło się pewien wiek, to tak jakby się znalazło poza strefą, w której można było odbierać nauki, niczym kokos, który przejrzał i stał się niezdatny do picia, albo goździki pozostawione zbyt długo na gałęzi, które nabrzmiały i zamieniły się w nasiona. (s.57)

Komentarze