Angeline Boulley

“Gdy­by na­sza spo­łecz­no­ść była ran­nym pa­cjen­tem, FBI naj­chęt­niej prze­sta­wi­ło­by nam ko­ści. Albo jesz­cze le­piej – do­ko­na­ło am­pu­ta­cji. Myk, i po pro­ble­mie. Do­strze­ga­ją tyl­ko ranę, nikt oprócz mnie nie wi­dzi ca­łe­go czło­wie­ka.”

“Kie­dy ko­chasz ko­goś, ale nie lu­bisz ja­ki­chś rze­czy z nim zwi­ąza­nych, po ode­jściu tej oso­by strasz­nie kom­pli­ku­je to wspo­mnie­nia.”

“.„Cie­ka­wo­ść to pierw­szy sto­pień do pie­kła, Dau­nis” – po­wie­dzia­ła. „Ow­szem, ale za­spo­ko­jo­na cie­ka­wo­ść to krok w prze­ciw­nym kie­run­ku” – za­ri­po­sto­wał bły­ska­wicz­nie wu­jek Da­vid. Zwy­ci­ężył przez za­sko­cze­nie, a nie przez siłę.”