Cytaty Christopher Paolini

Dodaj cytat
Nie można nietkniętym przejść przez życie. I nikt nie powinien tego pragnąć. Zebrane obrażenia stanowią miarę zarówno naszych szaleństw, jak i osiągnięć.
- Może powinienem nazwać się pogromcą ślimaków - wymamrotał, turlając po dziedzińcu fragment kolumny. - Eragon Cieniobójca, Pogromca Ślimaków. Budziłbym lęk w sercu każdego człowieka.
W El-Harim żył raz jeden człek o oczach niby miód.
I do mnie rzekł: Strzeż szeptów się, bo kłamią tak jak z nut.
Nie walcz z demonem, co się w mroku czarnym pławi,
Bo na twych myślach piętno swe zostawi.
Nie słuchaj cieni, które błądzą bezcieleśnie,
Bo będą cię nawiedzać nawet we śnie.
Zwycięstwo to zwycięstwo, a śmierć to śmierć.
... Przykro mi tylko, że pozostał Ci po tym trwały ślad. Gdybym mógł Ci jakoś pomóc.
- Nie mniej wyrzutów sumienia. Nie można nietkniętym przejść przez życie. I nikt nie powinien tego pragnąc. Zebrane obrażenia stanowią miarę zarówno naszych szaleństw jak i osiągnięć...
Może nasze imiona musimy powiedzieć na głos - powiedział.
Jak?- spytała Saphira. Mam ryknąć na kamień?
Pozostaw martwych ziemi. Nie są dla nas.
Może to i bitwa bogów, ale ja przynajmniej będę walczył nadal, póki bogowie mnie nie powalą albo ja nie powalę ich. Smok może pokonać kolejno dziesięć tysięcy wilków, lecz dziesięć tysięcy wilków razem zdoła zabić smoka.
A jednak zastanawiał się, czy nie lepiej byłoby pozostać w jednym miejscu i nauczyć się o nim wszystkiego, miast stale krążyć po całej krainie.
Czy rozległe, lecz płytkie wykształcenie jest lepsze od wiedzy ograniczonej, lecz głębokiej?
Pod każdym względem wydawała mu się ucieleśnieniem piękna, choć wiedział, że inni mogliby rzec, że nos ma za długi, twarz zbyt kanciastą, zbyt szpiczaste uszy bądź zanadto umięśnione ramiona.
Nie ma już bezpiecznych dróg.
Nie możesz się dowiedzieć, co uczyniło cię tym, kim jesteś, jeśli będziesz polegał na pomocy czegokolwiek lub kogokolwiek.
(...)Och, życie to czasami niezwykła okrutna podróż...
Po co się wspinać, skoro możesz latać?
Każda łamigłówka ma rozwiązanie, a każdy człowiek jakąś słabość.
Nie można nietkniętym przejść przez życie. I nikt nie powinien tego pragnąć. Zebrane obrażenia stanowią miarę zarówno naszych szaleństw, jak i osiągnięć.
Kto właściwie decyduje, że jeden człowiek ma żyć, a drugi umrzeć? Moje życie nie było warte ani trochę więcej niż jego, ale to on leży martwy, podczas gdy ja mogę się cieszyć co najmniej jeszcze kilkoma godzinami tej ziemi. Czy to los, przypadkowy i okrutny, czy też jest w tym jakiś porządek, cel, nawet jeśli wykracza poza nasze rozumienie?
nie atakuj ofiary, póki nie upewnisz się, czy to ofiara.
Dlaczego wszystko musi być takie trudne? - zastanawiał się. Ponieważ - odparła Saphira - wszyscy chcą jeść, ale nikt nie chce zostać zjedzony
Strach przydaje się w niewielkich dawkach, ale kiedy towarzyszy ci stale, przytłacza, zaczyna podważać to, kim jesteś, i nie pozwala stwierdzić, co jest słuszne, a co nie.
(...)śmierć jest jak drzazga w ręku - im więcej poświęcasz jej uwagi, tym głębiej się wbija.
(...)wszystko na świecie można wywnioskować z najmniejszego ziarnka piasku, jeżeli poświęcimy mu wystarczająco dużo czasu i uwagi.
Nie można nietkniętym przejść przez życie. I nikt nie powinien tego pragnąć. Zebrane obrażenia stanowią miarę zarówno naszych szaleństw, jak i osiągnięć
Naucz się widzieć, na co patrzysz
Jeśli od czasu do czasu nie narobisz sobie wrogów, oznacza to, że jesteś tchórzem - albo jeszcze gorzej.
Bogowie są kapryśni, jedyna nieśmiertelność, na jaką możemy liczyć, to ta zdobyta poprzez nasze czyny. Sława czy niesława, jedna i druga jest lepsza niż zapomnienie, gdy odejdziemy z tego świata.
Roran skrzywił się i zadrżał.
- Czy to sięga aż do... - Urwał i machnął niezgrabnie ręką.
- Niestety.
- Muszę przyznać, że to niezwykły siniec. Powinieneś być dumny, podobne obrażenia, i to w tym szczególnym... miejscu budzą lęk w sercu każdego męża.
- Cieszę się, że go doceniasz.
Zatańczymy, przyjaciółko mego serca?
Zatańczymy, mój mały.
Eragon przyglądał się mrocznej kamiennej wieży, będącej schronieniem potworów, które zamordowały jego wuja, Garrowa.
Podczas bitwy widywał już gorsze rzeczy, lecz rozmyślne okaleczanie własnego ciała w świecie, gdzie człowiekowi każdego dnia grozi kalectwa, wydawało mu się czymś głęboko złym.