Daniel W. Bachrach – urzędnik Policji Państwowej w stopniu aspiranta, Naczelnik Urzędu Śledczego w Nowogródku, detektyw londyńskiej City Police, pisarz.
Urodzony zapewne około 1880, do Anglii przybył w celu podjęcia pracy w fabryce wyrobów włókienniczych swojego stryja. Po rozwiązaniu zagadki morderstwa w pociągu Londyn-Dover, w którym przypadkowo przebywał, zatrudniony jako tłumacz języków słowiańskich w londyńskiej City Police.
Urodzony zapewne około 1880, do Anglii przybył w celu podjęcia pracy w fabryce wyrobów włókienniczych swojego stryja. Po rozwiązaniu zagadki morderstwa w pociągu Londyn-Dover, w którym przypadkowo przebywał, zatrudniony jako tłumacz języków słowiańskich w londyńskiej City Police.
Co najmniej od 1904 był detektywem kontraktowym londyńskiej City Police (współpracował czasami ze Scotland Yardem), a następnie w policji kijowskiej jako starszy przodownik u naczelnika Rudoja. W latach 1918–1926 aspirant i kierownik tzw. brygady fałszerskiej w Urzędzie Śledczym w Warszawie, bezpośredni podwładny komisarza Ludwika Mariana Kurnatowskiego (prowadzili razem wiele spraw). Uznawany za jednego z najzdolniejszych funkcjonariuszy policji II Rzeczypospolitej, określany „warszawskim Sherlockiem Holmesem”.
W 1922 delegowany na Kresy, do województwa nowogródzkiego w celu organizowania ekspozytur śledczych, następnie Naczelnik Urzędu Śledczego w Nowogródku.
W 1926 r. zwolniony z policji pod zarzutem nadużyć, 29 października tegoż roku aresztowany pod zarzutem szpiegostwa i osadzony w Cytadeli. Oskarżony o doprowadzenie agenta niemieckiego wywiadu do polskich instalacji wojskowych niedaleko Wilna. Bachrachowi nie dowiedziono winy i celowości jego zachowania. Następnie podejrzewany przez warszawską prokuraturę o szefowanie szajce fałszerzy paszportów. Międzynarodowa akcja na szeroką skalę była prowadzona przez policję polską, niemiecką i francuską. Po długich przesłuchaniach przyznał się do szefowania szajce fałszerzy. W Paryżu zatrzymano ponad dwustu posiadaczy fałszywych paszportów i deportowano do Polski. Bachracha skazano na długoletnie więzienie, jednak po pewnym czasie wyszedł za kaucją i opuścił Polskę.
W 1933 r. miał miejsce w Warszawie proces sądowy, w którym Bachrach był oskarżony o szefowanie szajce przemytników futer, złota, jedwabiów i brylantów wraz z małżeństwem Salów z Katowic oraz Nutą Pomerancblumem. 16 października Daniel Bachrach został uniewinniony, natomiast członków bandy skazano na kilka lat więzienia.
W latach 1927–1932 r. wydał kilka tomików wspomnień z prowadzonych przez siebie spraw kryminalnych. Większość opowiadań publikowana była w gazetach, m.in. w "Ostatnich wiadomościach krakowskich" w latach 1931-35. Dopiero od 2018 r. są one publikowane w formie książkowej w serii "Kryminały przedwojennej Warszawy".
/c537914b7e165ed7493640e0d8ed744c/n/arcybestie)
/o-1322447/n/krol-sutenerow-rozenberg-dziala)
/3ec454f2f293a58ea8f91d652ccd413f/n/niebezpieczne-poszlaki)
/ce34dd54ef72d9f493d59be37021bb52/n/przez-namietnosc-do-zbrodni)
/o-1317735/n/sprawy-kryminalne-ii-rp)
/o-1317767/n/sprawy-kryminalne-sprzed-1918-r)
/6c7f2da1c13200eee39e16eb18a5556a/n/strzal-w-nocy)
/cd9aff6f6e5f9c9d80731b78eea08565/n/tajemnica-domow-schadzek)
/4f76734935aff164fe82b38a62387988/n/w-walce-ze-swiatem-zbrodni)
/899dfd3ca9a21fa66f673b8f897d1b6b/n/za-kulisami-kabaretu)
/o-1323646/n/epidemia-samobojstw)
/o-1323721/n/kobieta-wino-i-hazard)
