Cytaty "feranos"

Dodaj cytat
Poza tym nie wystarczy uratować kota. Trzeba go jeszcze pomścić.
Chciałbym mieć idee i żyć wartościami - tak jak człowiek powinien. Tym w końcu człowiek różni się od zwierzęcia. I człowiek od ludzi. Chciałbym być człowiekiem, to nie może być tak trudne.
Czy czuję się chamem? Chyba tak. Od niedawna nawet dostrzegam, że zawsze nim byłem.
Nigdy wcześniej nie byłem w szpitalu psychiatrycznym, ale wiem, że jarzeniówki muszą migać. Każdy to wie.
Nie chciałem żyć. Miałem wrażenie, że nie jestem tego wart, że z każdą sekundą mojej plugawej, żałosnej egzystencji, każdym wdechem obrażam to piekielne bóstwo, którego przeklęte oświecenie rzuciło na mnie świadomość tego, że moje życie to zniewaga.
Najpierw pełne nadziei dzieciństwo, potem pełna poniżenia szkoła i wręcz niewolnicze dorosłe życie. A na koniec? Transgresja i translokacja depresji.
Ludzie dziedziczą smutek.
I oto ja. Stoję, otoczony krwią, wódą i dupami. Pozbawiony marzeń, celów i idei, ale w jakiś sposób szczęśliwy z paskudnym poczuciem tego, że nigdy na to wszystko nie zasłużyłem. Oto ja, kat.
Wiesz, że gołębie nie żyją w miastach naturalnie? (...) Jeśli my umrzemy, one umrą razem z nami, wszystkie. Nie czujesz, że tak sztuczny twór musiał przesiąknąć brutalnością i żalem miejsca, w którym żyje? Jeśli zwierzęta uczą się od ludzi, to czemu nie miałyby nauczyć się bezsensownej brutalności?
Świat bez naturalnych wrogów umrze. Kiedy przestajemy czuć ból, powoli przestajemy się bać. Kiedy przestajemy się bać, nie wiemy, po co żyć.
Teraz witam w prawdziwym świecie, w którym mydlane bańki dziecięcych marzeń pękają na ostrych kolcach rzeczywistości.