Iwan Franko

Iwan Jakowycz Franko, ukr. Іван Якович Франко – ukraińska poeta i pisarz, slawista, tłumacz, działacz społeczny i polityczny; obok Tarasa Szewczenki uważany jest za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli ukraińskiej myśli politycznej i literatury.

Urodził się we wsi Nahujowicze w powiecie drohobyckim. W 1875 roku rozpoczął studia na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Lwowskiego, gdzie zaangażował się w wydawanie akademickiego pisma „Druh”. Na łamach gazety Franko opublikował swoją pierwszą powieść o tematyce życia ukraińskiej wsi Petrij j Dowbuszczuky (1875–1876) oraz tom poetycki Ballady i opowieści (1876), który obejmował autorskie wiersze i przekłady. Od 1877 roku Franko zamieszczał w „Druhu” również opowiadania borysławickie. Współpracował z wieloma pismami, w tym z polskimi: „Przeglądem Tygodniowym”, „Kurierem Warszawskim” oraz „Głosem”. W latach 1887–1897 był redaktorem „Kuriera Lwowskiego”. Autor ponad pięciu tysięcy utworów literackich i publicystycznych.