Grzegorz Fedorowski „Gryf” - lekarz, porucznik WP, żołnierz Armii Krajowej, pisarz. Z pochodzenia był Żydem.
W lutym 1919 r. został studentem medycyny na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego.
Po ukończeniu studiów kolejno pracował w Szpitalu Dzieciątka Jezus, w Warsztatach Amunicji Specjalnej w forcie im. Józefa Piłsudskiego w Warszawie, laboratorium chemiczno-farmaceutycznym „Asmidar”. W okresie międzywojennym podnosił także swoje kwalifikacje wojskowe
We wrześniu 1939 r. był lekarzem II batalionu 85. Pułku Strzelców Wileńskich.
Jego pochodzenie rodzinne spowodowało że w 1940 r. umieszczono go w charakterze lekarza obozowego, w obozie pracy dla ludności żydowskiej w Sawinie. Po powrocie do Warszawy, wspólnie z rodziną, został osadzony w getcie. Zamieszkał wraz z żoną, córką i rodzicami na terenie plebanii parafii Kościoła Wszystkich Świętych, pod opieką ks. dr. Marcelego Godlewskiego. Grzegorz wraz z żoną wydostał się z getta tuż przed jego ostateczną likwidacją, wiosną 1943 r.
Działał aktywnie w konspiracji, w strukturach AK. Podjął pracę w Szpitalu Ujazdowskim.
Brał udział w akcjach zbrojnych. Służył również jako tłumacz w rozmowach z dowództwem partyzanckich oddziałów sowieckich oraz żołnierzami Armii Czerwonej z oddziałów rozpoznawczych, gdyż biegle posługiwał się językiem rosyjskim.
Po internowany przez Sowietów, wstąpił do oddziałów 1 Armii Wojska Polskiego, został dowódcą kompanii sanitarnej w 11 Pułku Piechoty 4 Dywizji, która formowała się w Ołyce.
W grudniu 1944 r. został zatrzymany i wywieziony w głąb ZSRS, do listopada 1947 był więziony w obozach w Stalinogorsku, Riazaniu i Susłongier.
Po powrocie do Polski pracował w Polskiej Agencji Drzewnej, Ubezpieczalni Społecznej oraz w Dziale Lecznictwa w Polskich Uzdrowiskach.
W lutym 1919 r. został studentem medycyny na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego.
Po ukończeniu studiów kolejno pracował w Szpitalu Dzieciątka Jezus, w Warsztatach Amunicji Specjalnej w forcie im. Józefa Piłsudskiego w Warszawie, laboratorium chemiczno-farmaceutycznym „Asmidar”. W okresie międzywojennym podnosił także swoje kwalifikacje wojskowe
We wrześniu 1939 r. był lekarzem II batalionu 85. Pułku Strzelców Wileńskich.
Jego pochodzenie rodzinne spowodowało że w 1940 r. umieszczono go w charakterze lekarza obozowego, w obozie pracy dla ludności żydowskiej w Sawinie. Po powrocie do Warszawy, wspólnie z rodziną, został osadzony w getcie. Zamieszkał wraz z żoną, córką i rodzicami na terenie plebanii parafii Kościoła Wszystkich Świętych, pod opieką ks. dr. Marcelego Godlewskiego. Grzegorz wraz z żoną wydostał się z getta tuż przed jego ostateczną likwidacją, wiosną 1943 r.
Działał aktywnie w konspiracji, w strukturach AK. Podjął pracę w Szpitalu Ujazdowskim.
Brał udział w akcjach zbrojnych. Służył również jako tłumacz w rozmowach z dowództwem partyzanckich oddziałów sowieckich oraz żołnierzami Armii Czerwonej z oddziałów rozpoznawczych, gdyż biegle posługiwał się językiem rosyjskim.
Po internowany przez Sowietów, wstąpił do oddziałów 1 Armii Wojska Polskiego, został dowódcą kompanii sanitarnej w 11 Pułku Piechoty 4 Dywizji, która formowała się w Ołyce.
W grudniu 1944 r. został zatrzymany i wywieziony w głąb ZSRS, do listopada 1947 był więziony w obozach w Stalinogorsku, Riazaniu i Susłongier.
Po powrocie do Polski pracował w Polskiej Agencji Drzewnej, Ubezpieczalni Społecznej oraz w Dziale Lecznictwa w Polskich Uzdrowiskach.
/2c9d2433ac91516c4b40752063eea998/n/oganga-wielki-czarodziej)
/3861b04ec46fe76f9d67d97571f2d977/n/czlowiek-i-inne-pisma)
/1b7e25bd-9b96-41ef-bbc1-6b281f1aada4/n/lesne-ognie)
/1f69cfd392cc74d871229ae967beec22/n/pani-z-lampa)
