Iwan Kryłow

Rosyjski poeta, dramaturg, bajkopisarz. Autor utworów o tematyce filozoficzno-moralnej, politycznej i obyczajowej wyśmiewającej szlachtę.

Sławę zyskał jako autor ponad 200 bajek, pełnych humoru oraz werwy satyrycznej, zawierających elementy ostrej krytyki społeczno-politycznej i równie cenionego dydaktyzmu.
Samouk; otrzymał skąpe wykształcenie, ale dokształcił się, czytając wszystko bez wyboru, co wpadło mu w ręce. Największy wpływ wywarły nań dzieła dramatyczne. W 16 roku życia napisał operę Kofejnica, która nie została ani wystawiona, ani wydrukowana, ale zjednała mu protektorów, którzy wyrobili mu urząd w Petersburgu.

W 1790 opuścił służbę, żeby się poświęcić pracy literackiej. Już w 1789 wespół z Raehmanowem wydawał czasopismo „Poczta duchów” (Почта духов), wkrótce je jednak zawiesił. W 1792 rozpoczął wydawanie czasopisma „Zritiel” (Зритель), które w tymże jeszcze roku zamienił na pismo literackie „Sankt-Pietierburskij Mierkurij” (Санкт-Петербургский Меркурий), ale i to po roku wychodzenia upadło. W artykułach dziennikarskich Kryłow wykazał się talentem satyrycznym i darem obserwacji.

Za swą twórczość, w której krytykował ustrój społeczny i domagał się sprawiedliwości społecznej, został na jakiś czas wygnany. Ostatnie lata swojego życia spędził na pracy bibliotekarza w bibliotece publicznej.

Pochowany na Cmentarzu Tichwińskim w Petersburgu.

Kryłow pozostawił po sobie ponad 200 satyr (bajek satyrycznych), z których część stanowiła opracowanie wątków lafontainowskich, większość jednak była oryginalnymi satyrami na współczesną mu sytuację w Rosji (Wrona i lis, Obóz, Wilk w psiarni, Szczupak, Kot).

Po śmierci poety w Rosji wybudowano wiele pomników dla upamiętnienia jego osoby. Przykładem może być Pomnik Iwana Kryłowa w Sankt Petersburgu.