Jan Fudakowski urodził się w majątku Uher koło Chełma, jako syn Bronisława i Anny z Wołowskich. Miał trzech braci - Leona, Andrzeja i Franciszka. W sierpniu 1915 roku w obliczu ofensywy niemiecko-austriackiej rodzina została zmuszona przez władze rosyjskie do wyjazdu na wschód, a dwór i zabudowania gospodarcze zostały spalone. Zamieszkali na Ukrainie u krewnych, a w 1916 roku w Kijowie, gdzie Jan uczęszczał do 8-klasowej Szkoły Męskiej. W strukturach harcerstwa rozpoczął przeszkolenie wojskowe. W maju 1918 roku rodzina wróciła do kraju. Od września 1918 roku kontynuował naukę w Szkole Lubelskiej w Lublinie. Jako uczeń tej szkoły wstąpił do Wojskowej Kadry Szkolnej POW i brał udział w rozbrajaniu żołnierzy austriackich w listopadzie 1918 roku. Po maturze w 1919 roku rozpoczął studia rolnicze w SGGW w Warszawie, które przerwał po pierwszym semestrze, by wstąpić do wojska.
Służbę w 1. Pułku Ułanów Krechowieckich rozpoczął w lutym 1920 roku w Tarnowie. Brał udział w kampanii Pułku w wojnie polsko-bolszewickiej 1920-1921, do 23 września 1920 roku, kiedy został ranny. Uczestniczył m.in. w bitwie pod Komarowem.
W 1924 roku ukończył studia z dyplomem inżyniera agronomii i podjął pracę w rolnictwie. W 1924 roku ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Ostrołęce jako wachmistrz podchorąży. W 1925 roku nominowany na podporucznika rezerwy. Ożenił się z Marią z domu Pfeiffer, z którą miał troje dzieci. Od 1928 roku gospodarował w zakupionym niewielkim majątku Zarzeczewo Stare w powiecie lipnowskim.
Zmobilizowany 25 sierpnia 1939 roku brał udział w kampanii wrześniowej. Internowany w obozie w Rakiszkach, skąd udało mu się uciec. Dotarł do Francji, ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Od 1943 roku pracował w dziale rolnictwa Ministerstwa Przemysłu i Handlu oraz w UNRRA. Ściągnął z kraju rodzinę. Zmarł na uchodźstwie.
Służbę w 1. Pułku Ułanów Krechowieckich rozpoczął w lutym 1920 roku w Tarnowie. Brał udział w kampanii Pułku w wojnie polsko-bolszewickiej 1920-1921, do 23 września 1920 roku, kiedy został ranny. Uczestniczył m.in. w bitwie pod Komarowem.
W 1924 roku ukończył studia z dyplomem inżyniera agronomii i podjął pracę w rolnictwie. W 1924 roku ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Ostrołęce jako wachmistrz podchorąży. W 1925 roku nominowany na podporucznika rezerwy. Ożenił się z Marią z domu Pfeiffer, z którą miał troje dzieci. Od 1928 roku gospodarował w zakupionym niewielkim majątku Zarzeczewo Stare w powiecie lipnowskim.
Zmobilizowany 25 sierpnia 1939 roku brał udział w kampanii wrześniowej. Internowany w obozie w Rakiszkach, skąd udało mu się uciec. Dotarł do Francji, ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Od 1943 roku pracował w dziale rolnictwa Ministerstwa Przemysłu i Handlu oraz w UNRRA. Ściągnął z kraju rodzinę. Zmarł na uchodźstwie.
/a7f2620988394e416e0b13f32d8e4206/n/ulanskie-wspomnienia-z-roku-1920)
