Justyna Karolak
Zostań fanem autorki:

Justyna Karolak

Autorka 4 czytelników
8.3 /10
4 oceny z 1 książki,
przez 4 kanapowiczów
Justyna Karolak – Polka włoskiego pochodzenia. Urodziła się w Polsce w przeddzień stanu wojennego; tutaj mieszka i pracuje.

Z wykształcenia plastyk (scenograf) i dziennikarz (o specjalności prasowej). W praktyce – pisarz i redaktor. Jako pisarz najbardziej spełnia się w tworzeniu powieści. Zadebiutowała esencjonalną powieścią oniryczną pt. „Tropiąc jednego wilka” (2012). Trzy lata później ukazała się jej „Głowa do pokochania” – powieść o obłędzie i normalności, wrażliwości i bezwzględności, wolności wyboru i zniewoleniu przez przypadek; niektórzy problem uwikłania jednostki w opresyjny system sprawiedliwości ukazany w tej powieści porównują do „Procesu” Kafki. W 2016 r. Karolak oddała w ręce czytelników prezent literacki, powieść będącą bezpłatnym e-bookiem (PDF) pt. „Mowa kruka”.

Na co dzień Justyna pracuje jako redaktor i prowadzi blog okołoliteracki Karolakowo, na łamach którego wspiera innych ludzi pióra w ich poszukiwaniach artystycznych dróg. Blog obfituje w nietuzinkowe artykuły dotykające warsztatu i rzemiosła pisarskiego oraz w publicystykę na temat wyzwań i obowiązków w pracy redaktora, można na nim znaleźć również opowiadania dla dorosłych oraz baśnie i bajki dla dzieci autorstwa Justyny.

Książki

Architekci. Czyściciele materii
Architekci. Czyściciele materii
Kamil Hajduk
7.4/10
Cykl: Architekci, tom 2

Lewobrzeżna Warszawa leży w gruzach, a resztę miasta pochłania rozprzestrzeniający się chaos. Stołeczne szpitale muszą radzić sobie z tysiącem poszkodowanych. Pożar, który strawił większość budynków ...

Kobiety i szatani
Kobiety i szatani
Justyna Karolak
8.3/10

Autorka wysmakowanych powieści uderza po raz kolejny! Tym razem zabierze cię do hipnotycznego zimowego miasta – do piekła kobiet i męskich cieni… Dominika budzi się w obcym domu. Nie ma pojęcia, jak...

Pamiętam cię jutro
Pamiętam cię jutro
Janusz Muzyczyszyn
10/10

Pamiętam cię jutro to kontynuacja poprzedniego tomu wierszy Janusza Muzyczyszyna, ale… o ile w Myślach słodkich, gorzkich (2018) poeta zanurzał się w refleksjach o przemijalności, o tyle tym razem za...

Cytaty

Nikt nie lubi samotności. Nie każdy przyznaje się do swojej samotności, ale nie lubi – każdy. Niektórym udaje się ignorować jej ciężar, sunąć jak lekki obłok w powietrzu obok niej, nie przejmować się do szpiku kości. Z wierzchu określa się tych ludzi jako silnych, samowystarczalnych, przebojowych. Kiedyś Dominika sama myślała o sobie w ten sposób. Ale przecież nikt nie lubi samotności. Nikt nie jest aż tak silny, żeby polubić.
Imię i ciało Dominiki – zachowały się, a życie zostało zamienione na inne. Na życie Laury, o której nikt nigdy nie słyszał. Ale przecież Dominika pamiętała. I siebie, i postać najlepszej przyjaciółki. Tymczasem wszystko zniknęło, z Laurą na czele. Nie pamiętały jej nawet dzieci! Wszystko zniknęło, z dnia na dzień rozpuściło się w powietrzu. Zdjęcia Dominiki do czasopism, jej dom, jej zmyślne meble, wszystko. Uchowało się tylko zdjęcie Gracji i Lucjana, które wisi w salonie Laury, które Dominika zrobiła jakże niedawno…
Dotarło do niej, że Georgia nie mówiła tylko o zwykłej pułapce – to miasto miało być czymś więcej... Czym? Pułapką doskonale zamkniętą – strukturą bez wyjścia?
- (…) talent bez pasji nie jest żadną wartością, więc nie może nakręcać sprężyny całego życia.

Komentarze