Architekci. Czyściciele materii

Na początek chcę zaznaczyć, że nie zwracałam większej uwagi na takie rzeczy jak błędy w druku, bo to się może zdarzyć, że coś z plikiem się nie zgra (pisząc licencjat miałam wiele takich sytuacji i naprawdę ciężkie jest wyłapanie wszystkiego), choć nie powiem, było kilka momentów kiedy przez brak odpowiedniego odstępu między akapitami byłam przez chwilę zmieszana. W gruncie rzeczy jednak nie wpłynęło to na mój odbiór książki, więc skupię się tylko na jej treści, nie technicznym wykonaniu. A treść ta, hmm… Była obiecująca, bardzo. Autor wpadł na ciekawy i oryginalny pomysł, było to coś świeżego wśród tylu nowych podobnych do siebie książek, jakie ostatnimi czasy wychodzą. A jednak… jednak coś nie do końca mi zagrało. Przede wszystkim miałam problem z wciągnięciem się w fabułę, bo kiedy już mnie zaciekawiała i prawie wpadałam w ten niesamowity stan przeniesienia się do świata przedstawianego – bam, przerwa, nagle w środku ciekawej akcji padają dłuuugie backstory postaci. I tak jak te backstory uważam za naprawdę ciekawe, tak strasznie wytrącały mnie z czytania i w gruncie rzeczy nie miały większego znaczenia w fabule. Oczywiście, budują one postacie, pozwalają zrozumieć dlaczego są jakie są, ale w formie w jakiej było nam to dostarczone zwyczajnie mi przeszkadzały. Było więcej o przeszłości bohaterów, niż obecnie dziejących się wydarzeń, co osobiście nieco mi nie leży, jeśli te tak szczegółowo opisane wydarzenia nie mają żadnego odniesienia do aktualnej fabuły. Totalnie ro...