Architekci. Czyściciele materii recenzja

Niektórzy postrzegają świat w sposób bardzo ograniczony, zauważają to co widać tylko na pierwszy rzut oka. Ludzie każdego dnia mkną niczym metro w Warszawskich podziemiach widząc tylko czubek własnego nosa. Na świecie panuje wieka znieczulica, która ogarnia większą część populacji. ,,Czyściciele materii" ukazują zupełnie inny, w pewnym sensie odległy świat, od tego, w którym na co dzień się mijamy. Dopplerzy, Ziarniści, Czyściciele? A co to takiego? Z czym to się je? Kto o tym słyszał? Zapraszam Cię serdecznie do świata wykreowanego przez Kamila Hajduka, który wciągnie cię bez reszty, przeżuje i wypluje po skończeniu powieści, którą zapamiętasz na długo.

Opis książki:
Lewobrzeżna Warszawa leży w gruzach, a resztę miasta pochłania rozprzestrzeniający się chaos. Stołeczne szpitale muszą radzić sobie z tysiącem poszkodowanych. Pożar, który strawił większość budynków znajdujących się w okolicy Pałacu Prezydenckiego, został ugaszony. Konrad próbuje odnaleźć Kamila, który po walce z Dopplerem został mocno poturbowany.
Tymczasem w Rosji, Bereszenko, naczelny Architekt Moskwy, dowiaduje się o wydarzeniach w Warszawie. Chcąc przejąć władzę wśród Architektów i kontrolę nad całą materią, zleca odszukanie i unicestwienie Szewczyńskiego. Dwaj najemnicy, Wasilij i Maksym, zostają wysłani do Polski, by wytropić i zniszczyć fizyczną postać Tadeusza.

Po przeczytaniu samego opisu możesz mieć mieszane uczucia, przyznaję. Masz wrażenie, że nie masz kompletnie pojęcie, o czym książka może być, a z założenia wiesz, że książka jest dobra. Czy się mylisz?
Sięgając po ,,Czyścicieli materii" na początku powieść bardzo mnie zaintrygowała. Próbowałam się w nią wczuć, zrozumieć fabułę oraz bohaterów. Początkowo przyznaje, że było ciężko, czasem miała wrażenie, że ciężko mi się odnaleźć w tym co się dzieje w książce, ale jakie to było mylne wrażenie. Z każdą stroną moje oczy otwierały się coraz szerzej, a mózg podpowiadał zdanie ,,JAKIE TO JEST DOBRE".
Śmiało mogę powiedzieć, że powieść napisana przez Kamila Hajduka jest obłędna, po pierwsze pod względem pióra. Dawno nie czytałam tak świetnie napisanej fabuły, języka, a przede wszystkim po prostu tą książkę dobrze się czyta. Wiele motywów było ciekawych, sam autor zaskoczył mnie przede wszystkim tym, że świat, w którym działa się akcja, był prawdziwy. Natrafiłam na nazwiska znanych osób oraz miejsc w Warszawie, których w żadnej książce ot, tak bym się nie spodziewała. Mimo że zgodnie z opisem w świecie prezentowanym przez autora panuje anarchia, która w pewnym sensie odpowiada też fabule książki, zupełnie się tym nie przejmujcie. Gwarantuję, że postacie Konrada, Maksyma i Wisilija zaprezentują wam zupełnie inny światopogląd na postrzeganie pewnych miejsc, rzeczy, czasu, a przede wszystkim materii.

Tak już zupełnie na marginesie to jedyne do czego mogę się tak bardziej przyczepić, jest brak tłumaczenia niektórych słów po rosyjsku, ale myślę, że jest to szczegół do dopracowania.