Kazimierz Kuczman

Kazimierz Kuczman – polski historyk sztuki.

Liceum Ogólnokształcące skończył w 1965 w Stalowej Woli. W latach 1965–1970 studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W latach 1970–2012 pracownik Zamku Królewskiego na Wawelu, od 1991 r. jako kierownik działu malarstwa, grafiki i rzeźby. Współautor stałych ekspozycji w Zamku Wawelskim i zamku w Pieskowej Skale, w tym Studiola Lanckorońskich, autor i współautor kilku wystaw czasowych, również zagranicznych (USA, Land of the Winged Horsemen). W latach 1991–1996 współredaktor naukowy rocznika Studia Waweliana. W latach 1992–1998 członek Rady Muzealnej Zamku Królewskiego na Wawelu, 1998–2002 Muzeum Okręgowego w Rzeszowie, a od 2004 Muzeum Regionalnego w Stalowej Woli.

W 1984 r. uzyskał stopień doktora na Wydziale Fil.-Hist. UJ, gdzie pod kierunkiem prof. Jerzego Szablowskiego napisał pracę pt. Refleksy sztuki włoskiej w polskim malarstwie sztalugowym XVI wieku. W 2006 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego na UJ w oparciu o dorobek naukowy i książkę Renesansowe Głowy wawelskie[2], za którą otrzymał Nagrodę Krakowska Książka Miesiąca. W latach 2007–2010 kierownik katedry Kultury i Sztuki Krakowa i Małopolski w Instytucie Kulturoznawstwa Akademii Ignatianum w Krakowie; od 2009 r. pracownik naukowo-dydaktyczny w Instytucie Historii Sztuki i Kultury Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, od 2012 r. profesor nadzwyczajny, w latach 2012–2016 dyrektor Instytutu. Od 1971 r. członek Stowarzyszenia Historyków Sztuki (w latach 1985-1989 prezes Oddziału Krakowskiego). Od 1995 r. członek, do 2019 r. sekretarz Komisji Historii Sztuki PAU.