Leszek Kaćma

Podczas wojny był żołnierzem AK, więźniem Stuthofu. W latach 1946-1950 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu pod kierunkiem prof. Leona Dołżyckiego, Eugeniusza Gepperta i Emila Krchy.
W latach 1952-1955 studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem prof. A. Marczyńskiego.
W 1957 r. rozpoczął pracę w PWSSP we Wrocławiu, którą kontynuował aż do odejścia na emeryturę w roku 1984. Początkowo prowadził zajęcia z rysunku wieczorowego, od 1966 r. przeniósł się do pracowni kompozycji projektowania wstępnego i liternictwa, której kierownictwo objął w 1969 roku.
W 1970 roku powołany został na stanowisko prodziekana Wydziału Malarstwa, Grafiki i Rzeźby, które piastował do 1975 r. W historii Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu zapisał się głównie jako organizator i kierownik Katedry Wiedzy Wizualnej i Podstaw Projektowania, która utworzona została z początkiem roku akademickiego 1971/72. Zajęcia prowadzone w Katedrze skierowane były do studentów Wydziału Malarstwa, Grafiki i Rzeźby oraz Wydziału Ceramiki i Szkła.
Realizowany w niej program, dostosowany do potrzeb studentów różnych kierunków, opierał się na założeniach programowych opracowanych przez Leszka Kaćmę. Ich głównym elementami były: analiza zagadnień wizualnych, poznawanie prawidłowości organizacyjnych układu wzrokowego, aktywności wizualnej i estetyki oraz relacji między nimi. Zajęcia prowadzone w Katedrze miały także na celu rozwijanie inwencji w zakresie poszukiwania nowych metod, środków i technik artystycznych przekazu wizualnego.
Prace badawcze prowadzone przez dydaktyków Katedry uzupełniane były o doświadczenia pracowników innych uczelni w kraju oraz za granicą, między innymi: ASP w Dreźnie, Wyższej Szkoły Plastycznej w Berlinie, Wyższej Szkoły Projektowania Przemysłowego w Halle. Współpracę nawiązano także z Politechniką Wrocławską, Akademią Medyczną we Wrocławiu, Wrocławskim Ośrodkiem Telewizyjnym.
Do dydaktyki Leszek Kaćma wprowadził „metodę pola równomiernego”, którą opracowywał przy współpracy z Andrzejem Lachowiczem. Prowadził prace nad stworzeniem słownika znaczeń wizualnych.

Zainteresowanie działaniami wizualnymi znalazło odbicie w uprawianych przez niego dyscyplinach artystycznych: malarstwie, grafice, wzornictwie przemysłowym. Brał udział w wielu wystawach w kraju i za granicą; na X Międzynarodowych Targach Poznańskich otrzymał nagrodę za patent na wynalazek. Otrzymał także Nagrodę Rady Wzornictwa i Estetyki przy Prezydium Rady Ministrów w zakresie wzornictwa przemysłowego oraz Indywidualną Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki III stopnia w dziedzinie pracy dydaktyczno-wychowawczej.