Maria Ruszkiewicz, z domu Oczkowska, córka Julii z domu Kieres i Jana, ur. 2 lutego 1922 roku w Chrzanowie, magister nauk pedagogicznych. Pomimo pogłębiającej się już w dzieciństwie wady wzroku, wszystkie stopnie edukacji kończyła z wyróżnieniem. W 1952 roku ukończyła studia w Państwowym Instytucie Pedagogiki Specjalnej w Warszawie, następnie, już pracując zawodowo z dziećmi niewidomymi, kontynuowała edukację w Krakowskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej na wydziale pedagogiki specjalnej, specjalność oligofrenia i tyflologia. Od 1953 roku, oprócz nauczania w szkole podstawowej, podjęła pracę w Medycznym Studium Zawodowym dla Niewidomych, gdzie nauczała pisma punktowego. Była autorką wielu tekstów traktujących o problemach i widzeniu świata przez osoby dotknięte inwalidztwem wzroku. Opowiadania: "W dolinie Chochołowskiej", "O świtaniu", "Na styku światła i mroku", wiersze: "Do brzozy", "Jesień", zbiór poezji i prozy "Z obszarów Twojej łąki". Zmarła po ciężkiej chorobie 5 listopada 1991 roku. Została pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.