Mariusz "Orzeł" Wojteczek
Zostań fanem autora:
× 1

Mariusz "Orzeł" Wojteczek

Autor, 42 lata 18 czytelników
7.4 /10
17 ocen z 10 książek,
przez 17 kanapowiczów
Urodzony 28 września 1982 roku w Polsce
Rocznik '82. Kiedyś Krakus z przypadku, teraz Białostoczanin, z wyboru. Redaktor portali o popkulturze, recenzent, publicysta. Współtwórca i redaktor portalu BadLoopus – W pętli popkultury. Pisze także regularnie dla NaEkranie.pl oraz gościnnie dla Booklips.pl.
Wszystko wskazuje na to, że pisze, bo nie umie przestać. A w dodatku go publikują, więc może nawet mu wychodzi.
Pisze opowiadania, które dotychczas publikował m.in. w Grabarzu Polskim, Okolicy Strachu, Bramie, Histerii oraz w antologiach, jak „Słowiańskie koszmary”, „Licho nie śpi”, „City 4”, „Sny Umarłych. Polski rocznik weird fiction 2019”, „Żertwa”, „The best of Histeria”, „Zwierzozwierz” i „Wszystkie kręgi piekła”. Laureat czwartego miejsca w konkursie „X” na dziesięciolecie magazynu Creatio Fantastica i jeszcze kilku wyróżnień, (choć dyplomy już dawno pokrył kurz). Teraz rzadko wysyła coś na konkursy, bo uznaje, że już mu nie wypada. Może mylnie.
Wydał autorskie zbiory opowiadań: „Ballady morderców” (Polska: Phantom Books 2018, Czechy: GlodenDog 2024) i „Dreszcze” (Wydawnictwo IX 2021) oraz powieść „Ćmy i ludzie” (Wydawnictwo IX 2022).
Pracuje nad kilkoma innymi projektami (które być może nigdy nie doczekają się ukończenia).
Miłośnik popkultury i dobrej muzyki, nałogowy zbieracz książek, komiksów i płyt. Zakochany bez pamięci w swojej żonie Martynie oraz popkulturze – w takiej właśnie kolejności.

Książki

24.02.2022
24.02.2022
Aleksandra Bednarska, Jakub Bielawski, Patryk Bogusz, Michał Cetnarowski ...
7.7/10

Antologia wspierająca Ukrainę „24.02.2022” to projekt wynikły z potrzeby serca i z poczucia, że literaci, artyści są zobowiązani do zabierania głosu w sytuacji dziejącego się zła. Koncepcja antologii ...

Dreszcze
Dreszcze
Mariusz "Orzeł" Wojteczek
7/10
Seria: Misterium Grozy

Dreszcze to zbiór lęków. Tych najgłębszych, trawiących człowieka gdzieś na granicy świadomości. Często nie do końca sformułowanych, niejednoznacznych, niedookreślonych. To proza wynikająca z chęci sw...

Słowiańskie koszmary
Słowiańskie koszmary
Katarzyna Bromirska, Mikołaj Rybacki, Michał Stonawski, Grzegorz Kopiec ...
8/10

"Mam nadzieję, że powyższy wywód historyczno-literacki wystarczająco dobrze uzasadnia, czemu uważam wydaną rok wcześniej antologię Krew zapomnianych bogów oraz niniejszą, Słowiańskie koszmary, za wyda...

Ćmy i ludzie
Ćmy i ludzie
Mariusz "Orzeł" Wojteczek
8.5/10
Seria: Misterium Grozy

Ćmy stanowić miały – według wierzeń ludowych – symbol żałoby. Uosabiały uwięzione na ziemi dusze zmarłych albo, przybywając gromadnie, zwiastowały odejście kogoś z żywych. Maria Lenart przyjeżdża do...

Ballady morderców
Ballady morderców
Mariusz "Orzeł" Wojteczek
5/10

Opowieści inspirowane muzyką. Legendarna płyta Nicka Cave'a przetransformowana w polskie realia, osadzona głównie w rodzimej, postpeerelowskiej rzeczywistości. Oblicza morderców, degeneratów, wykole...

City 4. Antologia polskich opowiadań grozy
City 4. Antologia polskich opowiadań grozy
Krzysztof Kochański, Jacek Skowroński, Dariusz Muszer, Kazimierz Kyrcz Jr ...
7/10
Seria: City

"Zbiory z cyklu City to seria wyjątkowa, zawierająca krótkie formy narracyjne pisane przez wielu autorów, utrzymane przede wszystkim w konwencji grozy. Koncepcja taka rzeczywiście dominowała do tej po...

Słowiańskie strachy. Antologia opowiadań grozy. Część 1
Słowiańskie strachy. Antologia opowiadań grozy. Część 1
Piotr Borlik, Norbert Góra, Patryk Hirsekorn, Grzegorz Kopiec ...
8/10
Seria: Słowiańskie strachy

Autorzy antologii "Słowiańskie strachy” śmiało eksplorują naszą rodzimą, nieco zapomnianą mitologię, dając jej nowe życie w mrocznych, a niejednokrotnie krwawych, opowieściach. Zanurzcie się w pon...

The Best of histeria
The Best of histeria
Jakub Bielawski, Piotr Borowiec, Paweł Cieliczko, Dagmara Fajt ...
8/10

Antologia prezentująca najlepsze opowiadania z internetowego magazynu „Histeria”. Spis treści: Wstęp - Wojciech Gunia Czarna kawka - Marek Zychla Małe dziewczynki nie są głupie - Piotr Borowiec ...

Wszystkie kręgi piekła
Wszystkie kręgi piekła
Aleksandra Bednarska, Małgorzata Eljaszuk-Sanchez, Bartosz Hajnowski, Roland Hensoldt ...
8/10

Oddając w Wasze ręce piekielną antologię, chciałem wraz z autorami pokazać Wam, że diabeł i piekło to nie tylko gotujące się na ogniu kotły pełne smoły. Dzisiaj diabeł wygląda inaczej. Często ma ludz...

X. Antologia opowiadań fantastycznych
X. Antologia opowiadań fantastycznych
Rafał Sala, Łukasz Skoneczny, Radosław Dąbrowski, Jan Madejski ...
7/10
Seria: Creatio Continua

W konkursie na opowiadania rozpisanym przez redakcję „Creatio Fantastica” z okazji dziesięciolecia czasopisma zwyciężyło i wyróżnionych zostało 24 opowiadań, które składają się na „X. Antologię opowi...

Tarnowskie Góry niesamowite
Tarnowskie Góry niesamowite
Dagmara Adwentowska, Agnieszka Biskup, Sylwester Gdela, Izabela Grabda ...
Seria: Tarnowskie Góry Antologia

Tarnowskie Góry pokazują tym razem najmroczniejsze oblicze. Kamienice kryją złe, oślizgłe, a niekiedy groteskowe sekrety. Ludzie krzywdzą i bywają krzywdzeni, boleśnie, brutalnie, bezlitośnie. W ulic...

Cytaty

On ciągnie dalej. I dostrzegam w nim jakąś zmianę, jeszcze wyraźniej niż wcześniej. Pojawia się jakaś łagodność, miękkość, w miejsce kamiennej maski policyjnego oficera – służbisty. I zaczynam rozumieć, że to rzeczywiście maska, przybrana twarz, poza, jak gombrowiczowska gęba, która daje mu szansę, by żyć, by się odnaleźć w rzeczywistości. By zwyczajnie przetrwać. Zaczynam z jednej strony czuć do niego sympatię, a z drugiej – mu współczuć.
– I co z tego? – odwarkuję. Bo co on myśli, że mnie wojna ominęła? Że nie mam krwi przyjaciół, znajomych, sąsiadów, na rękach? Że nigdy nie dociskałam dłońmi rany brzucha, by nie wylało się przez nią życie? Że nie musiałam zbierać z klatki schodowej trupów z poderżniętym gardłami? Że nie zgarniałam nigdy łopatą resztek porozjeżdżanych ciężarówkami demonstrantów, którzy mieli niewłaściwego koloru transparent, przynajmniej w oczach kierowcy?
Świat miał należeć do nas… a potem spłonął i odziedziczyliśmy jedynie popioły.
Zwycięzcy nie rozliczają, zwycięzcy nie wskazują winnych. Oni budują Nowe, Lepsze, nie zauważając, że wszystko to powstaje na kościach, na prochach zabitych, o których nikt tak naprawdę nie chce – pomimo pomników, wieńców i Dni Poległych – pamiętać. A ci, co teraz u szczytu, są tacy sami. Często jeszcze ci sami. Albo to ich dzieci, ludzie z tej samej krwi, tego samego rodowego pnia. Na pewno dziedzice ich myśli, tylko chwilowo przyjmujący na twarze maski fałszywego pojednania z całym światem.

Komentarze