Cytaty Robert McCammon

Dodaj cytat
Ci naprawdę odważni mogli się natomiast uraczyć sporządzaną przez Van Gundy'ego kukurydzianą wódką, która gwarantowała, że na pewnym etapie degustacji ziemia znajdzie się na poziomie nosa pijącego.
Miłość.
Nie ugodziła go niczym ogłuszający cios, a opadła na niego delikatnie jak cień.
Myślałem, że znam Śmierć.
(...)
Myliłem się.
Śmierci nie można poznać.
Jak to jest, że nikt nie słucha dzieci nawet wtedy, kiedy mają coś do powiedzenia?
I zupełnie nie rozumiem, o co chodzi z tą wiarą (...), a jeżeli nie istnieje nic, w co można wierzyć, Davy? Jeżeli wiara jest jak głuchy telefon, do którego mówisz, ale o tym, że na drugim końcu linii nie ma nikogo, dowiadujesz się dopiero wtedy, gdy zadasz mu pytanie, a on nie odpowie?
Kiedy miałem dwanaście lat, świat był dla mnie latarnią magiczną, w której zielonym blasku oglądałem przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.
Patrzę w górę, w jaskrawe, błękitne, niebo.
Wydaje mi się, że widzę cztery uskrzydlone figurki w towarzystwie czterech skrzydlatych psów. Fikają kozły i gonią się w rzece światła.
Będą tu zawsze, tak długo, jak trwa magia.
A magia ma potężne, potężne serce”.
- Nie zabijaj mnie, tato, zanim mnie ocalisz.
Może wiedział o wiele więcej, niż pojmował.
Przyjaciele! Ci to wiedzą, jak strącić człowieka z piedestału, prawda?
Życie nie jest usłane różami. (...) Bóg mi świadkiem, że chciałbym, by tak było. Ale w życiu tyle jest cierpienia i chaosu, co radości i porządku. Śmiem twierdzić, że chaosu jest znacznie więcej. A kiedy to sobie uświadomisz (...) będzie to oznaczało, że zacząłeś dorastać.
Słyszymy, że jesteśmy już dość duzi. Każe się nam wreszcie dorosnąć, na miłość boską. A wiecie, dlaczego nam to mówią? Bo ludzie, którzy nas pouczają, boją się naszej nieokiełznanej młodości, bo nasza czarodziejska moc sprawia, że czują wstyd i tęsknotę za tym, czemu pozwolili rozsypać się w proch.
Wierzę w to, że muzyka to język młodości, a im więcej jesteś w stanie jej zaakceptować i polubić, tym młodszy duchem się stajesz
Może niezupełnie miałem racje; może miałem ją tylko w połowie, ale oni chcą, żebym przyznał, że w ogóle jej nie miałem.
Aż nazbyt wyraźnie widziałem, że mój ojciec - nie mityczny heros, nie superman, po prostu dobry człowiek - jest samotnym podróżnikiem na pustyni cierpienia.
Czy czasem chce ci się czegoś, ale za żadne skarby świata nie potrafisz dociec czego?
- Całkiem wam odbiło, wiecie o tym?
- Wiemy. - W głosie Davy'ego zadźwięczała duma
(...) nie sposób poznać kogoś do końca, że każdy człowiek coś w sobie ukrywa.
- Nikt - szepnęła pani Neville - tak naprawdę nie dorasta.
Może jestem jak mój tata - naiwny. Ale lepiej być naiwnym niż zupełnie pozbawionym zdolności współczucia.
Istnieją rzeczy o wiele gorsze niż te, jakie widzi się w filmach o potworach. Niektóre koszmary wykraczają poza ekran czy stronice książki i przychodzą do twojego domu, uśmiechają się drwiąco z twarzy ukochanej osoby.
(...) zdałem sobie sprawę, że nie każde więzienie zbudowane jest z szarego kamienia i strzeżone przez wieże wartownicze i zasieki z kolczastego drutu. Czasami mieści się w zwykłym domu, do którego nie dociera słońce przez zasunięte rolety. Celę mogą tworzyć zbyt delikatne kości, a czasem mur więzienny jest biały w czerwone grochy. W gruncie rzeczy nigdy się nie wie, że coś jest więzieniem, dopóki nie zobaczy się tego, co zostało schwytane i zamknięte w środku.
Nie pozwól, by choć jedne dzień umknął ci bez wspomnień i zbieraj je jak cenne skarby. Bo to są skarby. Wspomnienia to cudowne drzwi, Cory. One uczą, pomagają i strzegą. Kiedy na coś patrzysz, nie ograniczaj się tylko do patrzenia. Zobacz to. Naprawdę zobacz. A jeśli to zapiszesz, ktoś inny będzie miał szansę to zobaczyć.
(...) człowiek nie wie, dokąd zmierza, dopóki nie uświadomi sobie, gdzie był.
Nie śpiesz się do dorosłości. Staraj się pozostać chłopcem tak długo, jak to możliwe, bo gdy raz stracisz moc magii, na zawsze pozostaniesz żebrakiem szukających jej okruchów.