Jego twórczość jest związana z frontem wschodnim II wojny światowej, na którym walczył w randze szeregowego jego ojciec, Siemion Markowicz. Specjalizuje się zwłaszcza w pierwszym okresie wielkiej wojny ojczyźnianej po rozpoczęciu 22 czerwca 1941 przez Wehrmacht operacji Barbarossa. Przebieg walk w tym okresie uznaje za katastrofę Armii Czerwonej. Dokonał między innymi zestawienia gotowości bojowej Związku Radzieckiego w 1941, wykazując, że w rzeczywistości było to państwo dużo lepiej uzbrojone od hitlerowskich Niemiec, zaś jego polityka zagraniczna w latach 1939–1941 była prowojenna. Przyczynę klęski Armii Czerwonej w pierwszych tygodniach wojny z Niemcami upatrywał w panice, masowych dezercjach i błędach w dowodzeniu, a także w nieprzychylnej stalinowskiemu państwu postawie jego obywateli.