Štefan Strážay

Pochodził z klasy robotniczej. Uczęszczał do szkoły średniej w Bratysławie. Studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Komeńskiego (kierunek słowacko–rosyjski). To właśnie wtedy pisywał pierwsze utwory i wraz z tłumaczeniami z języka rosyjskiego publikował je w czasopiśmie literackim „Mladá tvorba”. Uczył w Liceum Ogólnokształcącym (obecnie Akademia Biznesu) w Popradzie (1964–1970). Debiutował książkowo zbiorem wierszy Rzeczy na stole (1966). Obejmował stanowisko redaktora w czasopiśmie „Slovenské pohľady” (1970–1972). Pracował w wydawnictwie Slovak Writer (1972–2000). Początkowo w swej twórczości nawiązywał do konkretystów (Veciam na stole 1966, Úsvit, ale neurčitý 1971), lecz od końca lat 70. zmierza ku autoanalizie, sceptycyzmowi, refleksji nad kondycją człowieka, jednocześnie redukując metaforykę (Palina 1979, Malinovského 96 1985). W ostatnich tomach bliski jest eseistyce (December 1990, Interiér 1992). Oprócz poezji zajmuje się również tłumaczeniem literatury rosyjskiej.