Szymon Kobyliński

Polski grafik, rysownik, karykaturzysta, satyryk, historyk, scenograf (głównie teatralny, ale także filmowy), jeden z prekursorów polskiego komiksu.
Urodził się w rodzinie malarskiej i po części kontynuował te tradycje. Swój pierwszy rysunek prasowy opublikował już w 1936.

Pod koniec wojny został żołnierzem Armii Krajowej, lecz nie brał udziału w walkach. Po wyzwoleniu został absolwentem liceum w Warszawie. W drugiej połowie lat 40. studiował grafikę na warszawskiej ASP, którą ukończył. Rozpoczął następnie studia z zakresu historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, których jednak nie ukończył z powodu szykan ze strony władz ZMP w okresie stalinizmu. W tym okresie rozpoczął współpracę z gazetami, przede wszystkim „Szpilkami”, oraz działał w Związku Polskich Artystów Plastyków.

Był także eseistą i pisarzem oraz autorem programów telewizyjnych i radiowych. Popularyzował polską kulturę oraz historię. Był znawcą broni i barwy Wojska Polskiego, broni białej oraz zbroi, głównie z okresu I Rzeczypospolitej. Działalność pisarską zintensyfikował zwłaszcza w latach 80., kiedy to przestał występować w telewizji, po tym jak w stanie wojennym wyemitowano, wcześniej nagrany, materiał z udziałem jego i oficerów Wojska Polskiego, sugerujący popieranie działań WRON. Zajmował się także heraldyką, zaprojektował m.in. herb Jastrzębia-Zdroju, Studzianek Pancernych i Świętochłowic.

Przewodniczył jury, które wybrało ostateczną wersję graficzną Orderu Uśmiechu, autorstwa 9-letniej Ewy Chrobak. 21 marca 1969 roku przyznano mu Order Uśmiechu, a odznaczenie i legitymację z numerem 16 odebrał 18 czerwca 1970 w Opolu z rąk Wandy Chotomskiej. Był następnie członkiem Międzynarodowej Kapituły tego Orderu.