Wanda Lubelska

Wanda Lubelska urodziła się w 1923 roku. Wraz z mamą skrzypaczką, ojcem prokurentem w banku angielskim oraz młodszym bratem, Rysiem, mieszkała na warszawskim Żoliborzu przy ulicy Pogonowskiego. Od 1935 roku uczęszczała do Gimnazjum i Liceum im. Aleksandry Piłsudskiej. Była bardzo uzdolniona, zwłaszcza matematycznie, a także artystycznie – dużo malowała, tematem jej obrazów najczęściej była przyroda. W latach szkolnych należała do 8. Warszawskiej Żeńskiej Drużyny Harcerskiej (WŻDH).

Po wybuchu wojny Janina Lubecka, dyrektorka szkoły, do której uczęszczała Wanda, umożliwiła uczniom naukę na tajnych kompletach. Lubelska uczyła się jak zwykle pilnie, dodatkowo udzielała korepetycji, pomagając utrzymać się rodzinie.

Po utworzeniu getta Wanda i jej bliscy zostali przesiedleni.
W getcie przetrwali do lata 1942 roku. W lipcu cała trójka została wywieziona pierwszym transportem do Treblinki i stracona.

Wanda Lubelska korespondowała z kilkoma koleżankami ze szkoły i harcerstwa. Z całej tej korespondencji zachowało się jednak tylko 10 listów pisanych do Haliny Grabowskiej, „Zety”. Ta ostatnia należała do AK, była łączniczką I kompanii oddziału „Agat”, późniejszego „Parasola”. Wraz z narzeczonym, Stanisławem Czechowskim oraz jego siostrą Zofią, Janką Wowkonowiczówną i innymi koleżankami Wandy organizowała dla niej pomoc materialną. Lubelska w swoich listach niejednokrotnie dziękuje przyjaciołom za pomoc, która pozwalała jej rodzinie przeżyć.