Wilhelm Adam

Wilhelm Adam – generał pułkownik Wehrmachtu.

W 1897 r. rozpoczął służbę wojskową w armii Królestwa Bawarii. Był oficerem królewskiego batalionu kolejowego. Dwa lata później awansował na porucznika. W latach 1907-1912 był słuchaczem Akademii Wojskowej w Monachium, której organizatorem był Wilhelm von Leeb. Po ukończeniu akademii został oficerem Sztabu Generalnego.

W czasie I wojny światowej dowodził kompanią, a następnie pełnił służbę w sztabie dywizji i armii.

Od 1921 r. był oficerem Reichswehry. 1 kwietnia 1928 objął dowództwo 19 pułku piechoty w Monachium. W 1929 r. został szefem sztabu Dowództwa I Grupy (niem. Gruppenkommando) w Berlinie. 1 lutego 1930 awansował na generała majora. 1 października 1930 r. został mianowany szefem Urzędu Wojska (niem. Truppenamt), będącym zamaskowanym sztabem generalnym. Na tym stanowisku 1 grudnia 1931 r. awansował na generała porucznika.

1 października 1933 r., osiem miesięcy po objęciu rządów przez Adolfa Hitlera, został usunięty ze stanowiska szefa Truppenamtu i przeniesiony na stanowisko dowódcy 7 Dywizji i jednocześnie dowódcy VII Okręgu Wojskowego. 1 kwietnia 1935 awansował na generała pułkownika, a 1 października tego roku został komendantem Akademii Wehrmachtu. Wiosną 1938 r. został przeniesiony na stanowisko dowódcy 2 Grupy Armii w Kassel. 31 grudnia 1938 r. przeniesiono go w stan spoczynku, lecz 26 sierpnia 1939, tuż przed wybuchem II wojny światowej został przywrócony do czynnej służby. Pozostawał w niej do stycznia 1943 r., kiedy dostał się do radzieckiej niewoli pod Stalingradem. Po wojnie występował w charakterze świadka przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze.