Władysław Bełza

Polski poeta neoromantyczny, piszący w duchu patriotycznym, nazywany piewcą polskości. Publicysta, animator życia kulturalnego, oświatowego i prasowego, współzałożyciel polskiej organizacji oświatowej Macierz Polska.
Debiutował w 1863 wierszem „Deszczyk wiosenny”, opublikowanym na łamach „Przyjaciela Dzieci”. Niedługo potem opublikował debiutancki zbiorek poetycki pt. „Podarek dla grzecznych dzieci”. Od 1868 w Krakowie był lektorem ociemniałego już poety Wincentego Pola. Dzięki jego pomocy wydał w 1869 swoją drugą książeczkę dla dzieci – „Abecadlnik w wierszykach dla polskich dzieci”.
Związany był z uzdrowiskiem w Iwoniczu-Zdroju, gdzie organizował w latach 1874–1890 życie kulturalne i towarzyskie.
W 1882 został zatrudniony w lwowskim Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich jako sekretarz administracyjny Instytutu i naczelnik wydawnictwa książek polskich i podręczników szkolnych.