Czasem człowiek idzie przez noc tak czarną, że nie widzi ani krańca drogi, ani nadziei na świt. Ale później zawsze wychodzi słońce.
Został dodany przez: @gosia_myst@gosia_myst
Pochodzi z książki:
Kłamstwa, którymi oddycham
Kłamstwa, którymi oddycham
Katarzyna Misiołek
8.1/10

Idealne życie budowane na kłamstwie może być początkiem prawdziwego koszmaru Wymarzony dom na przedmieściach miał być dla Justyny oazą spokoju i bezpiecznym schronieniem. Idealne sąsiedztwo, idealne...

Komentarze