Kłamstwa, którymi oddycham

„Czasem człowiek idzie przez noc tak czarną, że nie widzi ani krańca drogi, ani nadziei na świt. Ale później zawsze wychodzi słońce”

Jeszcze rano Justyna czuła się szczęśliwa. Wydawało się iż koszmary przyszłości udał się zostawić daleko za sobą. Jednak jedno niepozorne spotkanie w parku powoduje że wszystko rozsypało się jak domek z kart. Świadomość że jej oprawca sprzed lat mieszka kilka domów dalej, a do tego jest szanowanym prawnikiem wydaje się nie do zniesienia. Czy będzie potrafiła żyć wiedząc że mężczyzna który zniszczył jej w przeszłości życie mieszka tak blisko. Zwłaszcza że mąż nieświadomy wydarzeń z przeszłości wydaje się być zachwycony nowym sąsiadem...

"Kłamstwa którymi oddycham" to historia która jest wyjątkowo prawdziwa co uderza już od pierwszych stron. Nic tu nie jest wymyślone czy przerysowane. Tajemnice, kłamstwa z przeszłości i strach przed zniszczeniem obecnego życia zaczynają niszczyć bohaterkę i wpływać na dotąd udane życie rodzinne. Pojawia się gniew, frustracja i żal.

Warto również zauważyć, iż autorka porusza tu wiele ważnych problemów takich jak przemoc fizyczna i psychiczna. Pokazuje jak bardzo mylący może być obraz rodziny który widzimy. Przecież nikt z nas nie wie co dzieje się za zamkniętymi drzwiami, jaki dramat się tam może rozgrywać. Uświadamia też do czego mogą prowadzić niektóre tajemnice. Ich konsekwencje gdy wychodzą na światło dzienne. Pokazuje, że związek należy budować na prawdzie i szczerości ale też, ...

Ta cudowna okładka niczym piękna ludzka powłoka skrywa w swym wnętrzu ogromny dramat, dramat kobiety zgwałconej, która nigdy swej traumy nie przepracowała.

Pięknego letniego dnia będąca ze swą córeczką na placu zabaw Justyna, niespodziewanie spotyka swojego oprawcę sprzed lat. Sprawia to, że jej dotychczas poukładane życie rozpada się niczym domek z kart. Tyle że było to życie latami budowane na kłamstwie, albowiem kobieta nigdy nie wyjawiła tego, co stało się jej udziałem. Jedynie jej najlepsza przyjaciółka poznała ten bolesny sekret. Przeżyty przed laty koszmar powraca ze zdwojoną siłą. Jej myśli obsesyjnie krążą tylko wokół tego wydarzenia, zwłaszcza że jej gwałciciel mieszka po sąsiedzku, jest przykładną głową rodziny i zaczyna zaprzyjaźniać się z jej mężem. Justyna jest na skraju załamania, bezpowrotnie traci poczucie bezpieczeństwa.

"Czasem człowiek idzie przez noc tak czarną, że nie widzi ani krańca drogi, ani nadziei na świt". W życiu Justyny nastała właśnie arktyczna, niekończąca się noc i powiem Wam, że i mnie ona zmroziła. Ta historia nieźle mnie przemaglowała, poczułam się przytłoczona negatywnymi emocjami bohaterki, budziła ona we mnie współczucie pomieszane z bezsilnością, której szczególnie nie znoszę. Nie móc nic uczynić widząc cierpienie drugiego człowieka — nie do opisania...

"Kłamstwa, którymi oddycham" Katarzyny Misiołek to wbrew pozorom trudna, smutna i przygnębiająca opowieść, której tak jak i ludzi, absolutnie nie należy ...

Życie budowane na kłamstwie, wymarzony dom, idealna rodzina. Świat pozorów, który nie zawsze jest stabilny.

Katarzyna Misiołek nigdy się nie certoli, tylko idzie w trudne tematy bez wahania. Tak było i tym razem. Dla tej książki zarwałam noc. Przeczytałam ją jednym tchem, a nawet nie wiem co napisać, bo ta powieść to jedna wielka emocja. Tak jak główna bohaterka, czułam się bezsilna i zła na świat, który potrafi być wybitnie niesprawiedliwy.

Nie chcę Wam spoilerować. Dobrze przeczytać tę książkę nie nastawiając się na nic, bo wtedy uderzy mocniej. A wierzcie mi, to uderzenie jest potrzebne, to ono daje do myślenia.

Najbardziej poruszyła mnie postać Szymka. Do dziś wracam do niego myślami i zastanawiam się, jak tak młody człowiek może udźwignąć tak ogromny ciężar. Jaki konkretnie? To już musicie sami przeczytać. Warto!

„Wszyscy uwielbiamy żyć w naszych własnych, starannie wyreżyserowanych bajkach (...)”.

Gwałt to zbrodnia na ciele i umyśle. Szczyt bestialstwa sięgający dna człowieczeństwa. Skala zjawiska szokuje.. A przepracowanie takiej traumy przez jej ofiarę jest trudne, bardzo trudne, niekiedy niemożliwe..

Książka Katarzyny Misiołek pt.: „Kłamstwa, którymi oddycham”, to historia silnej i dzielnej kobiety, Justyny, która na pierwszym roku studiów padła ofiarą gwałtu. To wydarzenie ją naznaczyło, napiętnowało, zniszczyło, odebrało wiele.. Dzięki sile charakteru Justyna podniosła się jednak z kolan, nikomu nie opowiedziała o swojej „ranie”, otoczyła się emocjonalną zbroją i postanowiła o siebie zawalczyć..
Dziś jest trzydziestoparoletnią kobietą, ma kochającego męża będącego miłością jej życia i dzieci, poza którymi nie widzi świata. Odnalazła również swoje miejsce na ziemi – wymarzony dom z ogrodem na przedmieściach, swoją bezpieczną przystań. Jest szczęśliwa. Wszystko, co złe zostało daleko. Odcięła się od mroku. Do czasu..
Pewnego dnia okazuje się, że dwa domy dalej, na tej same ulicy zamieszkał mężczyzna, w którym kobieta rozpoznaje swojego gwałciciela. Jest szanowanym prawnikiem, ma piękną żonę i dzieci. W jednej chwili codzienność Justyny zmienia się w koszmar. Mózg bombarduje ją urywkami retrospekcji z „tej” nocy, a rzeczywistość przeraża.. Wytrącona z równowagi kobieta w pewnym momencie dochodzi do ściany i nie ma wyboru, musi wyjść naprzeciw swojemu ...

Na przedmieściach w pięknym domu mieszka Justyna z mężem i dwójką dzieci. Wiodą spokojne, ustatkowane życie. On pracuje i zarabia na dom, a ona opiekuje się dziećmi.
Przypadkowo na pobliskim placu zabaw kobieta rozpoznaje mężczyznę sprzed lat, który wyrządził jej wiele złego. Mariusz brutalnie zgwałcił i wykorzystał młodziutką Justynę. Owocem tej okrutnej nocy jest Szymek, jej starszy syn.
Od tego momentu spokojne życie z dala od miasta zmienia się w koszmar. Kobieta nie radzi sobie i z wspomnieniami i z tym co planuje Mariusz.
Cała historia to obraz skrzywdzonej młodej kobiety, która po latach wciąż nie może się uporać z demonami przeszłości. Kolejne kłamstwa, którymi karmi bliskich wcale nie pomagają. Sprawiają, że wszystko jeszcze bardziej się komplikuje.
Mam mieszane uczucia po tej lekturze. Początkowo zbyt wiele się nie działo. Akcja płynęła dosyć monotonnie wciąż kręcąc się wokół jednego tematu. Główna bohaterka momentami mocno mnie irytowała i totalnie nie rozumiałam jej zachowań. A im bliżej do zakończenia mam wrażenie, że autorka chciała nadrobić fabułę wplatając kilka wątków, które według mnie wprowadziły tylko większy, zbędny chaos. Coś tutaj mi ewidentnie nie zagrało. Sam pomysł na historię bardzo ciekawy, ale potencjał chyba nie został wykorzystany.

Justyna miała wszystko czego potrzebowała do pełni szczęścia. Wymarzony dom, cudownego męż i dwoje ukochanych dzieci. Niestety sielankowe życie kończy się kiedy kobietę na placu zabaw rozpoznaje mężczyzna, który wiele lat temu ją zgwałcił. Co gorsze okazuje się, że jej oprawca jest jej sąsiadem i szanowanym prawnikiem. Codzienność Justyny zamienia się w koszmar. Sekrety i kłamstwa, którymi oddycha zaczynają wychodzić na jaw. A demony powracają.

#kłamstwaktórymioddycham to bardzo poruszająca opowieść o świecie kłamstw i pozorów, którymi oddycha główna bohaterka. Autorka ukazuje portret kobiety, która walczy ze swoimi demonami wracającymi w najmniej spodziewanym momencie.

Fabuła gna od pierwszych stron i nie odpuszcza ani na chwilę. Zaskakująca, pełna zwrotów akcji, intryg powieść, której nie sposób odłożyć choć by na moment. Lektura skłania do refleksji i udowadnia, że każde kłamstwo prędzej czy później wyjdzie na światło dzienne i doprowadzi do nieodwracalnych skutków.

Książkę czytało mi się szybko i przyjemnie pomimo niektórych niedociągnięć. Bieg akcji był na tyle nieprzewidywalny i wciągający, że nie miałem okazji się nudzić, a przy tym historia była dość emocjonalna, zwłaszcza jeśli chodzi o wydarzenia związane z główną bohaterką. Pozycja pomimo ciężkiej tematyki, ma bardzo ładną i zachęcająca okładkę i to w pewien sposób nawiązuje do sąsiadów głównych bohaterów, którzy z pozoru byli bardzo ułożonymi i bezproblemowymi ludźmi, a wewnątrz kryli mroczne sekrety i w tym wypadku piękna grafika ukrywa w środku tragiczne wydarzenie otoczone przez wiele kłamstw. Polecam tę obyczajówkę wszystkim, tym którzy są chętni poznać odpowiedzi na to, do czego mogą doprowadzić kłamstwa, a także dla osób lubiących takie uczuciowe historie, poruszające ważne tematy dotyczące wydarzeń, które mogą wystąpić w naszym otoczeniu.

🌺 OPINIA 🌺

Tytuł: "Kłamstwa którymi oddycham"
Autor: Katarzyna Misiołek
Wydawnictwo:Novae Res

Justyna i Tomasz są szczęśliwym małżeństwem. Wiodą idealne i piękne życie w ich wymarzonym domu na przedmieściach. Lecz pewnego dnia ich sielanka się kończy. Podczas pobytu z córką Amelią na placu zabaw Justyna nagle rozpoznaje mężczyznę,który wiele lat temu ją zgwałcił. Od tamtej pory jej dotychczasowe poukładane życie rozpada się jak domek z kart. Najgorsze jest to że jej oprawca jest cenionym i szanowanym prawnikiem i od niedawna mieszka dwa domy dalej,na tej samej ulicy. Dla Justyny każdy kolejny dzień jest naznaczony lękiem i wykańczającymi ją wspomnieniami. Jak na złość jej mąż Tomasz zaprzyjaźnia się z nowym sąsiadem i nie ma pojęcia jaki sekret skrywa jego żona.
Jak Justyna poradzi sobie z tą sytuacją?
Czy skrywane tajemnice wyjdą na jaw?

"Kłamstwa którymi oddycham" to bardzo poruszająca powieść o świecie pozorów,którzy wszyscy tworzymy,by się w nim skryć. To książka która przede wszystkim zwraca uwagę na to, że nawet najbardziej skrywane tajemnice zawsze wyjdą na jaw. Przeszłość nigdy nie da nam o sobie zapomnieć. To bardzo ciężka i trudna opowieść pokazująca co przeżywają ofiary gwałtów. Autorka pokazuje nam w jak strasznym napięciu i strachu żyją ofiary gwałtu. Jest to zaskakującą pełna zwrotów akcji i intryg powieść i nie sposób było się od niej oderwać. Autorka nie boi się trudnych tematów tabu. Skutecznie przekonuje nas że...

Jestem bardzo mile zaskoczona tą powieścią. Zupełnie nie spodziewałam się, że fabuła podąży w takim kierunku. Muszę najpierw powiedzieć, że choć tematyka jest bardzo ciężka autorka ma lekkie pióro, prowadzi narrację w taki sposób, że książkę mimo wszystko czyta się dobrze. Emocje głównej bohaterki są świetnie przedstawione – nie ma tutaj reakcji nad wyraz, przerysowanych, wszystko jest bardzo realnie i wiernie ukształtowane. Opisy pozwalają czytelnikowi przeżyć wszystkie te uczucia niemalże na własnej skórze, choć w małym procencie postawić się na miejscu Justyny. W powieść zostaje się dosłownie wciągniętym, budowane napięcie jest wyczuwalne i nie można się doczekać jak losy bohaterki potoczą się dalej. A dzieje się w fabule naprawdę dużo, jest wiele zwrotów akcji, które czytelnika zapewne będą potrafiły zaskoczyć. Książka ta to opowieść o krzywdach, o których nie da się zapomnieć. O kłamstwach, w które można zabrnąć za daleko i niemocy aby się z nich uwolnić. I o sile, którą mają w sobie kobiety. Gorąco polecam Wam tę pozycję!