Złe spojrzenia

Jedenastoletni ministrant, Kornel Dąbrowski, zostaje znaleziony martwy na cmentarzu przykościelnym. Kiciński ratuje młodego wikarego, Piotra Jarzynę, przed linczem mieszkańców. Są przekonani, że to ksiądz jest sprawcą zbrodni oraz pedofilem.
Znika wychowanek poprawczaka, Radosław Wężyk. W tym samym czasie matka zgłasza zaginięcie swojej opóźnionej w rozwoju córki, Doroty Sochy
Ja­nusz Sobol obserwuje trzy kobiety, trzy przyjaciółki. To mu jednak nie wystarcza.

Trzy osobne wątki, prowadzone przez różnych śledczych, nie wskazywały na połączenia między sobą... I faktycznie się nie połączyły. Liczyłam też na szersze rozwinięcie tematu, który rozpoczynał całe śledztwo. Tak się nie stało, podobnie jak w przypadku wątku dzieciobójczyni, który rozmył się i został zepchnięty na margines.
Natomiast nić obyczajowa została rozbudowana i dopieszczona. Dzięki temu bohaterowie nabrali jeszcze więcej realizmu. Naturalne dialogi dopełniły obrazu.
Został mi do przeczytania jeszcze jeden tom, ale póki co ten oceniam najniżej.

Zanim zaczęłam tę książkę, wiedziałam, że autorka zapowiada przerwę w cyklu. Nic dziwnego, w końcu te 5 tomów pojawiło się w przeciągu tylko 13 miesięcy. Niestety w tym tomie było to bardzo widoczne. Zamiast jednego dopracowanego wątku kryminalnego dostajemy trzy. Dwa jeszcze mają jakieś uzasadnienie dla fabuły, to na nich opiera się cała historia, mimo że są potraktowane mocno po łepkach. Trzeci naprawdę nie wiem co miał na celu oprócz zapełnienia kilku stron. 

Miło było oczywiście spotkać znane z wcześniejszych tomów postacie, jednak tu też coś poszło nie tak. Za dużo dramatów, za dużo nieuzasadnionego działania... 

Książkę oczywiście czyta się szybko i bezproblemowo, styl autorki jest prosty i przejrzysty, jednak tu znowu muszę się doczepić do nadmiernego sięgania po wulgaryzmy i jednego określenia na pogodę i ukochaną osobę.

Całość ogólnie niestety mnie zawiodła, za dużo tematów, za dużo wydarzeń, za mało faktycznych uzasadnionych i przemyślanych treści.  Nie tracę jednak nadziei, że po przerwie autorka wróci do formy z pierwszych tomów!

Boże Narodzenie nie zawsze jest radosne i szczęśliwe. Nie zawsze wiąże się z narodzinami.

W "Złych spojrzeniach" Darii Orlicz tak właśnie jest. To właśnie tego dnia zamordowany zostaje nastolatek, ministrant. Na cmentarzu bestialsko podcięto mu gardło. Wszystko podejrzenia kierowane są natychmiast na młodego księdza, który spoufalił się z chłopakiem, którego nienawidziła macocha, a ojciec nie zauważał, gdyż zajęty był biznesem. A dodatkowo... Działa w jakiejś podejrzanej sekcie. Nieciekawe towarzystwo, sami przyznajcie. Nad tą sprawą pracuje poznana już w "Cudzych grzechach" ekipa - Kiciuś, Hanka i Jeremi.

 Tymczasem dziewczyna Jeremiego wraz z Wilkiem mierzy się z kolejna ucieczka z domu dziecka. Tym razem uciekinier zabiera że sobą pomoc kuchenną z placówki.

To jednak nie jedyne problemy policjantów. Poza zawodowymi sprawami, których wydaje się być coraz więcej i dającej w kość zimie część z nich musi się zmierzyć z prywatnymi kłopotami.

Pamiętam, jak przy pierwszym spotkaniu z bohaterami wykreowanymi przez Darię miałam problem z tą historią. Nie mogłam się wgryźć. Teraz jednak wracam jak do dobrych znajomych i czekam na więcej!

„Złe spojrzenia” to idealna lektura dla miłośników mieszanki kryminału z thrillerem. Mam ogromną nadzieję, że już wkrótce uda mi się sięgnąć po resztę tomów serii. Wypatruję też kolejnych i wydaje mi się, iż moja przygoda z Darią Orlicz potrwa długo… Ukłony w stronę autorki (tworzącej pod pseudonimem, ma na koncie także powieści obyczajowe)! Ta stylistyka wspaniale do niej pasuje, oby dalej rozwijała literacką karierę w tym właśnie kierunku. Trzymam za nią kciuki, a Wam — polecam!