“Ilia wpu­ścił nas do środ­ka na­chmu­rzo­ny, co nie od­bie­ga­ło od jego usta­wień fa­brycz­nych. Za­czę­ła­bym się mar­twić, jeśli otwo­rzył­by mi z sze­ro­kim uśmie­chem i stwier­dził, że cie­szy się na mój widok.”