“Mimo to Zapała tęsknił już za pracą. Za codziennymi krzykami rozchodzącymi się po korytarzu, za płaczem i jękami kobiet, za płytkimi oddechami i poczuciem, że w tym momencie swojego życia są bezsilne i zdane na jego łaskę. Nienawidził kobiet, jednak nikomu o tym nie mówił.”