Adaptacja w przebiegu życia jednostki

Rozwój jednostki dokonuje się w określonym środowisku i przez środowisko, które stanowi dla niej cenne źródło doświadczeń. Na przestrzeni całego życia człowiek wchodzi z nim w różne i niejednokrotnie bardzo złożone relacje. Pod wpływem środowiska stopniowo uczy się odpowiedniego repertuaru technik adaptacyjnych, określonych form zachowania, zdobywa nawyki, umiejętności, zbiera doświadczenia i czynnie kształtuje swoją osobowość. Jednocześnie dzięki tym relacjom uczy się wywierania coraz bardziej znaczącego wpływu na otoczenie społeczne i przedmiotowe, dostosowując je do własnych potrzeb, możliwości, oczekiwań i dążeń. Człowiek ma tę właściwość, że adaptuje się nie tylko do środowiska, w którym żyje, ale także do siebie samego. Warunkiem zaś prawidłowego rozwoju każdej jednostki jest dobra adaptacja do ciągłych i wielokierunkowych przemian, jakim ona sama podlega w cyklu życia oraz zmian, zachodzących w środowisku, w którym przebiega jej aktywność życiowa. Sama umiejętność adaptacji kształtuje się i doskonali w miarę rozwoju jednostki.