Amerykański Brud

Niezwykle rzadko daję 10 gwiazdek, ale tej książki nie można ocenić niżej. To nie ma znaczenia, że jest to fikcja literacka, ale takie sytuacje w Meksyku zdarzają się na porządku dziennym i mogłaby wydarzać się naprawdę. Ta historia zrobiła na mnie piorunujące wrażenie, wzbudziła wachlarz niesamowitych emocji. Każdą cząstką ciała czułam ten nieustający strach, który towarzyszy Lydi i Luce w ich drodze. Literatura na bardzo wysokim poziomie.

Meksyk. Państwo, w którym prawem jest bezprawie, a rzeczywistość zmienia się wraz ze zmianą układu pionków na planszy rozgrywek karteli narkotykowych. Kraj, w którym trudno być uczciwym, a jeszcze trudniej bezpiecznym. Kraj, z którego nierzadko trzeba uciekać by przeżyć, jak Lydia i jej syn.

Pomysł na fabułę ciekawy. Postaci głównych bohaterów z potencjałem. Całość jednak dość przeciętna i mnie najzwyczajniej nie porwała. Od trudnego, wielowymiarowego tematu, jakim jest problem coraz większej skali migracji na świecie, oczekiwałabym bardziej wnikliwego studium postaci podejmujących tak desperacki krok, jakim jest nielegalna ucieczka z własnej ojczyzny, albo bardziej reporterskiego sposobu relacjonowania tej ucieczki.
Zastanawiam się jak zaklasyfikować tę książkę?

Jak na thriller psychologiczny - emocje są zbyt płaskie, brakuje skoków napięcia i pogłębionej analizy psychologicznej postaci.

Jak na powieść drogi - zbyt równa i prosta ta droga.

Jak na kryminał czy sensację (w końcu to ucieczka przed zemstą bossa kartelu narkotykowego) - niewielu narcos znajdziemy w tej historii.
Jednak nie podejmując próby przyporządkowania książki żadnym schematom i uznając ją, po prostu, za opowieść o morderczej podróży matki z ośmioletnim dzieckiem, to zdecydowanie zbyt idealne i bezproblemowe jest to dziecko. I gdyby nie cudowne zbiegi okoliczności i wprost nieprawdopodobne szczęście głównej bohaterki, opowiedziana tutaj historia ...

„Amerykański brud” to historia pełna bólu i cierpienia, bardzo brutalna, wywołująca wiele emocji. To jedna z tych książek, o których się pamięta bardzo długo, a bohaterowie pozostają w naszym sercu. Zdecydowanie polecam.

Dla kogoś, kto niewiele wie o najciemniejszej stronie Meksyku: o kartelach, przemocy, brutalności, korupcji i najniebezpieczniejszych miastach na świecie będzie to książka odkrywcza. Dla zorientowanych: pojedyncza historia doskonale osadzona w meksykańskich realiach. Znawcą tematu nie jestem, ale za mną kilka książek na ten temat, m.in. wstrząsający reportaż „Ameksyka ", więc skoncentrowałam się na opowiadanej historii matki i syna, a nie na tle.

Piękna i Bestia po meksykańsku, chciałoby się powiedzieć.
Ona, czyli PIĘKNA - niewinna, bezradna, świeżo upieczona wdowa, kochająca i kochana ( nawet wbrew sobie) rusza z konieczności w desperacką podróż - ucieczkę, z której nie wiadomo, czy wyjdzie żywa. Z towarzyszącym jej niekłopotliwym ( nie znam takich), cudownym synkiem, którego usiłuje ocalić. Chcą dotrzeć do miejsca, gdzie będą mogli rozpocząć nowe, bezpieczne życie.
BESTIA, a tak naprawdę dwie. Jedna Bestia ( środek transportu ) jest ratunkiem dla uciekinierów, z jej pomocą przemierzają kraj. Druga Bestia ( kartel ) ściga, a jak złapie - nic ich nie uratuje. Matce i synowi pomagają cudowne zbiegi okoliczności, współtowarzysze podróży i spotkani po drodze dobrzy ludzie. Czy Pięknej uda się wymknąć, czy przechytrzy Bestię i ocali syna? Czy podoła drodze z Acapulco - jednego z najniebezpieczniejszych miast na świecie do wymarzonych Stanów Zjednoczonych, z przejściem przez zieloną ( a właściwie pustynną granicę)? Odpowiedź na ostatnich stronach.

Do...

Życie pisze dla każdego różne scenariusze, raz myślisz, że nie jesteś w stanie wytrzymać stresu związanego z pracą czy sytuacją rodzinną, innym razem uciekasz przed „przeznaczeniem”, zostawiając wszystko co do tej pory zdołałeś zgromadzić.

Lydia mieszka w Acapulco, prowadzi swoją małą księgarenkę, która jest jej oczkiem w głowie, wychowuje też ośmioletniego syna i jest szczęśliwą żoną skrupulatnego dziennikarza. Acapulco nie jest spokojnym miejscem do życia, to teren karteli - narcos, którzy są wszędzie i nie dają o sobie zapomnieć. W tym mieście Twoje życie może zmienić się w ułamek sekundy. W jednej chwili świętujesz uroczystość rodzinną, w drugiej chowasz przed mężczyzną chcącym zakończyć Twoje życie.

„Amerykański brud” to historia o tym, jak w jednej chwili tracisz wszystko, zostawiasz wszystko i dla wielu stajesz się nic nie znaczącym towarem – migrantem. Twoimi jedynymi kompanami w podróży po wolność są: pędzący pociąg towarowy, na który musisz "wsiąść" i nadzieja, że tym razem unikniesz spotkania z policją.

To historia, po której przez chwilę zaczniesz analizować to co przeczytałeś, zderzając się z myślą, że takie rzeczy dzieją się naprawdę. Nie jest to kolejna opowieść o złych gangsterach i niedobrej mafii, to pełna przejęcia relacja ofiary, która chce chronić swoje dziecko – ale nie tylko, w czasie podróży tych ofiar jest więcej, a każda z nich niesie ze sobą swój ciężar i strach. To jak, odważysz się wskoczy...

"Acapulco upada", a wraz z nim życie pełne zwyczajnych nadziei, marzeń i planów Lydii i jej syna, po tym jak kartel narkotykowy morduje całą ich rodzinę. Jednego dnia traci wszystko, staje się uciekinierką, migrantką. Teraz plan jest tylko jeden - musi ratować siebie i syna. Podejmuje desperacką ucieczkę byle szybciej, byle dalej od strefy zagrożenia. Ale czy nawet setki mil dalej może poczuć się bezpiecznie? Bez strachu obejrzeć za siebie?

Lęk, strach i niewyobrażalny smutek. To uczucia, które towarzyszą podczas lektury całej książki nie tylko bohaterom. Bo czyż można podejść lekko do przytłaczającego ogromu ludzkiego nieszczęścia? Do zbrukanej niewinności i odebranego dzieciństwa?

Autorka porusza temat bestialskiej bezwzględności i bezkarności karteli narkotykowych i migracji będącej jej następstwem. Krzyczy głosami ofiar, które nie mogąc liczyć na pomoc państwa i skorumpowanej policji, ratują się ucieczką. Obnaża przemoc, biedę i brud, którym towarzyszy jedno marzenie pozwalające im przetrwać. Marzenie o normalności.

To książka, która wydrążyła mnie emocjonalnie. Zburzyła wewnętrzny spokój. Wiele drastycznych obrazów mam cały czas pod powiekami i z pewnością na długo tam pozostaną. Ale niech Was to nie zniechęci, bo to książka, którą trzeba przeczytać, napisana przepięknie i z ogromnym wyczuciem.