W książce podjęto próbę analizy znaczenia szlacheckich ksiąg rękopiśmiennych typu silva rerum w kulturze Rzeczypospolitej XVIII wieku. Przedstawiono zjawisko sylwiczności jako element kultury sarmackiej, ale jednocześnie jako szersze zjawisko kultury europejskiej, które można by określić mianem piśmiennictwa przestrzeni prywatnej.