Baletnice. Mimo wszystko

Witajcie po długiej nieobecności. Dzięki Bogu choroba nieco odpuściła, dzięki czemu mogę powiedzieć wam co nieco o przeczytanej pozycji.
Czy mi się podobała? Oczywiście! Poruszała bardzo ważne tematy jakimi są odmienne zainteresowania. Często bywa tak, że jesteśmy w szkole, czy to w pracy obrażani ze względu na to co robimy, czy też czym się interesujemy. Tutaj nasz główny bohater miał ogromny problem. Kochał balet, co do tego nie było żadnych wątpliwości, jednak chłopacy z innej szkoły bardzo mu z tego powodu dokuczali. Wpierw były wygłupy, potem obrażanie, następnie kradzież i pobicie. Wszystko przez to, że nie podobało im się, iż Bruno kochał balet. Byli gotowi tak długo utrudniać mu życie, aż zrozumie, że taka perspektywa życia nie jest dla niego. Oczywiście ich zastraszanie przyniosło skutki w postaci strachu, okropnych nerwów i niekontrolowanego oglądania się za siebie, czy czasem gdzieś za krzakami nie czaili się oni, prześladowcy. Bruno był na tyle zagubiony, że zaczął opuszczać się w szkole, okłamywał przyjaciół, nauczycieli, aż w końcu podjął podły plan, by uciec ze szkoły. Tak bardzo bał się gnębicieli, iż nawet nie pomyślał, że ma prawo się przed nimi bronić, ma prawo mieć własne zdanie i takie sprawy muszą trafić do rodziców. Dzieci zawsze powinny ze wszystkimi problemami przychodzić do nich, by uzyskać pomoc. Nie jest wstydem prosić o nią. Wstydem niech będzie chowanie się przed problemami, bo wiadomo, że one nie odpuszczą, nie znikną. W końcu nadszedł ...

Bruno pokochał taniec i chociaż rodzice nie robili mu problemów, kiedy postanowił iść do Paryskiej Szkoły Baletowej, nie stali się jego fanami. Czuł, że w szczególności ojciec nie akceptuje tego, że postanowił tańczyć. Tak samo, jak jego dawni znajomi, którzy się z niego naśmiewali, a także sprawiali, że droga do domu była coraz mniej ciekawa.
Chłopiec jednak starał się ze wszystkich sił na lekcjach tańca, był miły dla nowych przyjaciół, śmiał się i żartował. Jednak nadszedł moment, kiedy zaczął się poddawać. Nie czując wsparcia w najbliższych, czując coraz większą drwinę wśród dzieciaków mieszkających tam, gdzie on, postanowił odejść ze szkoły tańca. Czy do tego dojdzie? Jak potoczą się dalsze losy Bruna?

Książka jest ciekawa i wciągająca, a przy tym zdecydowanie wartościowa. To nie tylko historia, która bawi, ale również taka, która będzie doskonałym początkiem rozmowy na trudne tematy. Porusza takie tematy jak problemy z rówieśnikami, brak akceptacji, przemoc (zarówno słowna, jak i fizyczna), brak wiary w siebie.

Głównym bohaterem jest Brunko-chłopiec, który ma wielkie marzenia, kocha taniec, jednak brak akceptacji, brak wsparcia w rodzicach sprawia, że zaczyna się poddawać. To bohater sympatyczny, dający się lubić, a przy tym realistyczny.

Tekst w książce napisany większą czcionką, co ułatwia dziecku czytanie. Jest to dużą zaletą w szczególności dla dzieci dopiero zaczynających przygodę z czytaniem.

„Baletnice. Mimo wszystko” t...