Opinia na temat książki Bardzo długie popołudnie

A gdybym Wam powiedziała, że lepszego retro kryminału nie znajdziecie?
.
"Jest lato 1959 roku, kalifornijskie słońce wypala wypielęgnowane trawniki przed domami w Sunnylakes." I od tego wszystko się zaczyna. W dość niepokojących okolicznościach, znika Joyce Haney - idealna żona, matka i gospodyni domowa. Bańka szczęśliwości pęka, a autorka zabiera nas w podróż po bagnie tajemnic, ukrywanych przez mieszkańców tego idealnego miejsca. Znacie to powiedzenie - najciemniej pod latarnią, a Inga Vesper doprawia swoją fabułę, ogromną ilością fałszu i pozorów. Wszyscy kłamią, każdy ma tajemnice. Więc jak dotrzeć do prawdy. Lata 60-te ubiegłego wieku, to czas dyskryminacji rasowych i na tym bazuje autorka. Obarcza ogromną odpowiedzialnością czarnoskórą pomoc domową Ruby. Iście szatańskie zagranie, bo czy można sobie wyobrazić lepszą bohaterkę odkrywającą tajemnicę, niż taką, która dla otoczenia jest praktycznie niewidoczna? Kryminał kryminałem, ale ta powieść to również zwrócenie uwagi na niezbyt chlubny okres w historii, który wcale nie jest tak odległy jak byśmy chcieli. Ponadto pozostawia po sobie niesmak, w postaci refleksji, że może i czasy się zmieniły, może te idealne panie domu, wyszły ze swoich skorup, zaczęły pracować, odnosić sukcesy... Tylko czy naprawdę postęp jest tak duży jak się nam wmawia?
.
Świetna zagadka, kapitalna fabuła, genialni bohaterowie. I to dynamiczne zakończenie! Jestem zachwycona, a to uczucie potęguje fakt, że jest to debiut autorki, w co swoją drogą, nadal trudno mi uwierzyć.