Opinia na temat książki Berło ziemi

Czytając „Berło Ziemi” miałam nieodparte wrażenie, że autorka wzięła trochę „Pierwszego Maga” Rachel E. Carter, dodała odrobinę „Królestwa Mostu” Danielle L. Jensen, a także dorzuciła co nieco z twórczości Leigh Bardugo. Potem to wszystko wymieszała, posypała wiórkami kokosowymi dla niepoznaki i voila! „Berło ziemi” gotowe!

Jasne, podchodzę do tego z lekkim przymrużeniem oka, bo książkę czytało mi się naprawdę przyjemnie. Ale prawda jest taka, że „Berło ziemi” nie jest ani trochę oryginalne i powiela całe mnóstwo schematów, które znam już z innych książek. Nagle odkryta moc, którą główna bohaterka musi skrywać przed światem, aranżowane małżeństwo, niespodziewany sojusznik, ruch oporu… Nie brzmi na coś, czego jeszcze nie było, prawda?

Polubiłam tę historię i chętnie sięgnę po kolejne części z nadzieją na jakiś (chociaż niewielki) powiew świeżości. Nie chcę oceniać jej niżej niż siedem gwiazdek, bo jest naprawdę dobra i gdybym wcześniej nie czytała książek, które wymieniłam na początku, pewnie byłabym zachwycona „Berłem ziemi”. Fabuła, bohaterowie, kreacja świata, magia i jej sposób działania - to wszystko jest w tej książce na plus. Po prostu zabrakło mi efektu "wow" i czegoś, co wyróżni tę historię na tle mnóstwa innych. Pozostając przy kulinarnych nawiązaniach - czytanie "Berła ziemi" jest trochę jak jedzenie przez bity miesiąc w kółko tego samego dania. Niby pyszne, ale w końcu przestaje smakować, no bo jak długo można jeść to samo...