Bez przedawnienia

Ciekawa książka opisująca pracę policji z wydziału spraw nierozwiązanych, tzw. Archiwum X. Z jednej strony można wiele się dowiedzieć, z drugiej autor nie uniknął błędów. Raz pisze, że DNA jest charakterystyczne i jednoznacznie identyfikuje człowieka, w innym miejscu, że brat i ojciec mają takie samo DNA. Wiem, że to skrót i chodzi o porównanie DNA, ale ono nie jest identyczne! W innym miejscu pisze, że dziewczynka miała siostrę, później dowiadujemy się, że to brat.
Mimo drobnych niedociągnięć miłośnicy kryminałów skorzystają, warto przeczytać.
Jedna wiadomość się zdezaktualizowała: od 2021 roku mamy dowody osobiste biometryczne. Ciekawe czy policja ma dostęp do tej bazy?

🔹️Kolejna pozycja z serii true crime. Tym razem postanowiłam sięgnąć po śledztwa prowadzone przez Polskie Archiwum X.
🔹️Książka zdecydowanie dla zainteresowanych kryminologią w pełnym tego słowa znaczniu.
Sprawy mają tu małe znacznie natomiast największy nacisk to dydaktyka.
🔹️Daktyloskopia i system AFIS, baza DNA czy zbieranie dowodów. Wszystkich szczegółów dowiecie się z tej książki.
🔹️Czy istnieje zbrodnia doskonała? Jak mówią policjanci - tak. Wiadomo kto popełnił zbrodnię ale nie ma twardych dowodów i sprawcą może cieszyć się wolnością. Są też sprawy, które mimo upływu czasu nie zostają rozwiązane i takie właśnie trafiają do Archiwum X.
🔹️Jak mówią policjanci, w każdej sprawie jest jakiś punkt zaczepienia i on nadaje kierunek śledztwu. Niestety, często jest on przeoczyony a po latach nie da się tego odtworzyć czy sprawdzić.
🔹️Ciekawa książka pod względem dydaktycznym i zainteresowanych tematem krymnologii. Doskonale opisuje pracę policjanta prowadzącego dochodzenie, zbieranie dowodów i całą procedurę.
🔹️Sprawy kryminalne głównie z lat 80tych, jedne lepiej inne gorzej przedstawione.
🔹️Spodziewałam się innej lektury ale kochający suche fakty i pracę kryminologa będą zadowoleni.

Oczekiwania miałam niemałe, niewyjaśnione zbrodnie i próba ich rozwiązania pobudzają moją wyobraźnię. Polskie Archiwum X, no, no! Ale nie udało się. Dostałam do ręki mało interesującą książkę, napisaną bez pasji i iskry bożej. Wynudziłam się. Wystarczyło przeczytać pierwszych 50 stron, kolejne nie wnoszą nic istotnego. Wybór kilku tych historii plus trochę informacji z ostatnich rozdziałów dotyczących nowoczesnych technik śledczych doskonale nadawałby się na obszerny artykuł, ale nie na książkę. I jeszcze musiałby to napisać dziennikarz z "ciekawszym piórem".

Dla mnie bardzo dobra pozycja. Lubię tego typu książki. Autor przytoczył kilka spraw, do których sięgnęło utworzone Archiwum X. Obecna technologia daje możliwości wrócić do niektórych spraw, ale w niektórych nie zachowały się już dowody więc nie ma możliwości wykrycia sprawcy.