Opinia na temat książki Bliscy

To druga po „Latach” przeczytana przeze mnie książka Annie Ernaux. I tak jak zachwyciła mnie pierwsza, tak rozczarowała druga. Doceniam warsztat Autorki, na poziomie słów jest mistrzowski. Natomiast brakuje mi emocji w opisywanych relacjach z rodzicami; domyślam się, że Autorka musiała odciąć się emocjonalnie chcąc się zmierzyć ze śmiercią rodziców i opowiedzieć o nich. Jest więc sucho, oszczędnie, analitycznie. Zimno.

Niektóre fragmenty noweli „Miejsce” wprawiły mnie w czytelniczy dyskomfort. Ojciec Autorki pragnął lepszego życia dla swojej rodziny, był boleśnie świadomy swoich korzeni i nieustannie obawiał się, że sposób mówienia, pisania, czy ubiór bądź sposób zachowania skompromitują go w oczach tych, których uważał za postawionych wyżej od siebie. Myślę więc, że publikacja prywatnych szczegółów, które można by uznać za uwłaczające nieco jego godności byłaby dla niego trudna do zniesienia. A nie mógł przecież zaprotestować.

Podobnie, choć w mniejszym stopniu, ma się sprawa z matką: więcej tu emocji, jednak, czy wszystko trzeba upubliczniać? I dlatego najbardziej podobała mi się „Druga córka” – Autorka dysponowała mniejszą ilością detali dotyczących życia siostry do rozpowszechnienia.