Opinia na temat książki Całopalne ofiary

No, no, "Całopalne Ofiary", mimo, że ma taki trochę zromansiały opis to jednak zaskakuje swoją zawartością. I bardzo dobrze, bo po cyklu o pannie Blake spodziewam się walk i niebezpieczeństw, a nie wielkich miłości i serduszek.

Ktoś w St.Louis zaczyna podpalać wampirze bary, a jakby jeszcze tego było mało, do miasta przybywa Rada Wampirów wrogo nastawiona do Jean-Claude'a, a Anita musi jeszcze pomóc wilkołakom jak i lampartołakom.

Jak i poprzednie, tak i siódmy tom zaciekawia pierwszymi rozdziałami i nie przestaje aż do końca. Tym razem było wiele krwawych scen z eksplozjami głów i wszędzie walających się kawałków mózgów, zdartymi skórami z ciała oraz spalonymi wampirami.
Anita nie tylko musi pomóc Jean-Claude'owi w załagodzeniu Rady, lecz też musi przyjąć to, że jest zobowiązana chronić lampartołaki. Wilkołaki również, pomimo tego, iż już nie jest związana z Richardem. Przynajmniej nie w sensie związku, bo przecież są połączeni magiczną więzią triumwiratu z Jean-Calude'em, dzięki któremu są silniejsi. Pomimo licznych podpaleń to jednak Rada Wampirów jest najgroźniejszym przeciwnikiem w tej części. Ich durne gierki i podchody, gwałty i tortury tylko rozpalają wściekłość naszej Anity, która, jak każdy wie, nie jest skora do samokontroli w momentach, gdy komuś grozi niebezpieczeństwo.

"Całopalne Ofiary" mają w sobie dużo akcji, niebezpieczeństw, krwi oraz magii. Kolejna część i kolejne wspaniałe przygody, które pochłania się w bardzo szybkim czasie. Ocena 10/10 i jestem przeogromnie ciekawa "Drugiej Pełni".