Chłopiec z gór

Opowieść o tym, że na barkach nosimy własne góry, które z czasem stają się coraz większe oraz coraz cięższe, aż w końcu nie mamy siły, by kolejny raz unieść się nad ziemią. O tym, że nie musimy wyruszać w samotną podróż, by była ona nasza i że warto czasami coś przeżyć wyłącznie raz a z kimś , by później wspominać o tym całe życie. O korzeniach, które każdy ma. A wszystko to ukazane zostało za pomocą opowieści o wnuku, który wyruszył w podróż, by odnaleźć najsilniejszy wiat, który pomoże dziadkowi w jego ostatniej podróży.





„W życiu każdego podróżnika przychodzi taki moment, kiedy trzeba wyruszyć w drogę."

Amelie Flechais oraz Severine Gauthier stworzyli urokliwą historię, która uczy ważnych kwestii w subtelny sposób. Ich praca docelowo została stworzona z myślą o nieco młodszym czytelniku komiksów, ale i ci starsi się w niej odna...

Wiele razy powtarzałam, że nie trzeba nam wzniosłych słów, by opowiadać o wzniosłych czynach. Czasem w ogóle nie trzeba nam słów, byśmy mogli opowiedzieć swoją historię. A nawet jeśli w naszej podróży trafiają się one, to nie przytłaczają, są trafne i potrzebne. Zupełnie jak to, co na co dzień ze sobą nosimy i co gromadzimy każdego dnia. Jak przeżyte dni, odbyte podróże i całe nagromadzone doświadczenie, które są naszą górą noszoną na barkach. Chłopiec z gór jest właśnie taka opowieścią, niepotrzebującą słów, bo wszystko co w niej ważne zawarte jest w każdej linii, każdej plamie koloru, w każdej emocji, którą odczuwamy i każdej metaforze, którą rozumie nasze serce. Ta doskonała opowieść o dziecku, które wyrusza na poszukiwanie wiatru, by złagodzić ciężar gór spoczywający na barkach dziadka. Jest ona nieopisanie delikatna, płyną przez nią afirmację i pytania tak czyste, że ściskają serce w bawełnianym uścisku. Piękno tej opowieści tkwi w niewinności dziecka, w miłości, jaką darzy dziadka, w życzliwości, jaką okazuje bohaterom, których spotyka podczas swojej pierwszej samotnej podróży. Są to uczucia rzucane czytelnikowi z typową dla dzieci niewinnością, które zadają pytania: jakie są nasze korzenie? To delikatna powieść graficzna, której finezję podkreślają wspaniałe, niemal bajkowe, rysunki, które wyglądają jakby były akwarelą. I to dzięki nim ta historia uderza delikatnością i spokojem. I mimo, że jest to krótka historia, to jej jasna metafora życia i starości łatwo zost...