Opinia na temat książki Ciche dni

"Ciche dni"
Książka, której zdjęcie widnieje powyżej przez znaczne grono bookstaramerów jest już znana i zapewne czytaliście już nie jedną opinię na jej temat. Ja również kilka przeczytałam i większość z nich była zachęcająca i opisująca książkę w samych pozytywach. Mnie osobiście książka do pewnego momentu męczyła i nużyła. Zaczęłam ją czuć dopiero po 190 stronach 🤷‍♀️.
Jednak później wszystko nabrało tempa i historia mnie na tyle wciągnęła, że reszta była już do przeczytania prawie "na raz".
Autorka początkowo ukazuje nam historię z perspektywy mężczyzny mówiącego do swojej żony będącej w śpiączce. Później historia zmienia się pod wpływem pamiętnika z zapiskami jakie bohaterka zostawiła dla męża. Od tego momentu zaczynami odkrywać historię również z jej perspektywy.
Książka która wydawała mi się być lekką momentami wręcz nudną historią życia małżeństwa, które przez cztery dekady swojego związku próbuje prześcigać się w tym by zadowolić to drugie. Jednak z biegiem stron okazję się, że każde z nich ma swoje sekrety, słabości czy niespełnione oczekiwania.
Książka ukazuje nam jak wiele jesteśmy w stanie znieść, poświęcić lub zmienić w samych sobie dla drugiej osoby. "Rozpaczliwie pragnęłam, byś uznał, że ja też dobrze spełniam swoje zadanie, że może być ze mnie dumny."