Ciche dni

Jest to książka o małżeństwie i wieloletnim oczekiwaniu na dziecko, a także o tym, że dziecko niekoniecznie musi być takie, o jakim marzyliśmy. Że rodzicielstwo może być udręką.

Czy wszystkie małżeństwa, na pozór szczęśliwe, tak naprawdę takie są? Jak ważnym elementem w relacji dwóch osób jest wspólny język oraz komunikacja? Jak destrukcyjny potrafi być ich brak? Te wszystkie zagadnienia poddacie ocenie czytając książkę autorstwa Greaves Abbie, Ciche Dni.

Maggie i Frank są małżeństwem z wieloletnim stażem, jednak od pół roku para nie zamieniła ze sobą słowa. Mieszkają razem, jedzą wspólne posiłki, śpią w jednym łóżku, ale oboje milczą. Co takiego wydarzyło się w ich życiu, że nie potrafią już ze sobą, tak po ludzku porozmawiać? Pewnego dni czara goryczy się przelewa, Maggie próbuje popełnić samobójstwo. Czy jest to próba zwrócenia na siebie uwagi mężą, krzyk o pomoc? Po tym wydarzeniu, Frank postanawia wyjawić nieprzytomnej żonie, swój sekret, coś co przez długo okres tkwiło mu w sercu jak zadra. Powieść jest napisana w postaci wspomnień, przeplatana tym co dzieje się obecnie w życiu Franka. Z początku przeszkadzała mi mała ilość dialogów, myślałam, że będę się męczyć podczas czytania, ale fabuła tak mnie wciągnęła, że stało się to nieistotne. Emocje jakie mi towarzyszyły podczas czytania...cóż, do tej pory ciężko mi zebrać myśli. Książka jest przepełniona cierpieniem, porusza trudną tematykę: strata dziecka i jak poradzić sobie z bólem po tak tragicznych wydarzeniach.

Opinie o tej pozycji krążą różne. Jednych znudziła, inni byli zachwyceni, ja należę do tej drugiej grupy. Wg mnie książka jest bardzo dobra i godna polecenia. Ch...

"Ciche dni" to debiut literacki brytyjskiej autorki Abbie Greaves, która jest w trakcie pisania swojej drugiej książki "The Ends of the Earth", której premiera jest planowana na przyszły rok. Maggie i Frank to zgodne małżeństwo, które nie może doczekać się potomstwa, a po wielu latach starań o dziecko po prostu się poddają. Po prawie dwudziestu latach starań, los sprawia im niespodziankę i zostają rodzicami. Choć z początku obawiają się, że dziecko w ich wieku zburzy ich spokój i poukładane życie to szybko zmieniają zdanie, gdy córka przychodzi na świat, bo miłość do Eleanor przepełnia ich serca. Nieświadomi niczego nie wiedzą, że te narodziny zmienią ich życie na zawsze. Małżeństwo będzie przeżywa kryzys, czego konsekwencją będzie fakt, że Frank przestanie odzywać się do żony i przez pół roku będzie trwał w milczeniu. Choć obydwoje nadal bardzo się kochają i darzą się głębokim uczuciem i nie wyobrażają sobie życia bez siebie, to tajemnica, którą w sobie skrywają zrujnuje ich poukładany świat. Tajemnica, w której wspólnym mianownikiem jest ich córka... "Ciche dni" to thriller psychologiczny, w którym akcja rozwija się stopniowo. Poznajemy początki znajomości i związku Maggie i Frank, dobre i złe chwile, ale i też ich tajemnice i myśli. Historia pokazuje uroki późnego rodzicielstwa. Jednak uważam, że każdy wiek jest dobry, by zostać rodzicem, ale po części nie zawsze mamy wpływ jak ukształtuje się nasze dziecko. Nasi bohaterowie naprawdę się kochają i każde z nich chciało...

Do przeczytania książki "Ciche dni" zachęcił mnie przede wszystkim opis fabuły❤️
Wszystko zaczyna się w momencie, gdy główna bohaterka nie wytrzymuje milczenia męża i podejmuje drastyczne kroki, aby zmusić go do mówienia. Dzięki temu wydarzeniu, poznajemy historię Maggie i Franka od samego początku i to widzianą z dwóch perspektyw - najpierw w formie opowieści Franka, a następnie zapisków Maggie👑 Dowiadujemy się jak się poznali, przez co musieli przejść, jak pragnęli dziecka. Cała ta historia przepełniona jest ogromnymi emocjami😪
Bardzo ciężko jest mi oceniać bohaterów, bo dla mnie są oni bardzo realni. Mam wrażenie, że mogą to być moi sąsiedzi😳 Cała ta książka jest bardzo realistyczna. Nie czułam w niej fikcji, wyolbrzymiania czy dramatyzowania.
Całość jest świetnie napisana, postacie prawdziwe, fabuła interesująca i po prostu nie mogłam się od niej oderwać, dopóki nie skończyłam👑 Autorka pięknie prezentuje nam postacie i ich uczucia.
Jest to chyba pierwsza książka, którą miałam przyjemność czytać, a która opowiada tak naprawdę kilkadziesiąt lat wspólnego życia głównych bohaterów. Wzloty i upadki. Smutki i radość. Nie kończy się w momencie, gdy para zakochuje się w sobie, tylko płynie dalej.
Ta książka jest piękna i zachęcam Was wszystkich, żebyście się z nią zapoznali. Nie liczcie na nie wiadomo jaką akcję. Liczcie po prostu na miłość, która musiała wiele znieść❤️

Dzień dobry! ♥️
"Ciche dni" to książka po której nie wiedziałam czego się spodziewać, z jednej strony miałam wyobrażenie po samym tytule co znajdę w kolejnych stronach, ale mimo wszystko nadal byłam zaintrygowana i ciekawa, czy sam tytuł może nakierować mnie co będzie treścią książki?
A opowieść przedstawia historię dwójki ludzi, tak różnych od siebie, jak tylko można, a jednocześnie tak bardzo bliskich. Frank i Maggie to główni bohaterowie, są małżeństwem z długoletnim stażem. Od samego początku poznajmy losy ich małżeństwa, starań o dziecko, porażek, ale również doświadczamy chwil uniesień. Gdy w końcu Maggi dowiaduje się, że ich marzenie wreszcie się spełni, nie może uwierzyć w ten cud, iż w końcu zostanie matką. Wie, że Frank będzie doskonałym ojcem dla Eleonor.
Rzeczywistość okazuje się jednak nie być tak kolorowa jak w marzeniach snutych przez te wszystkie lata, w ich ułożonej rodzinie coś wymyka się spod kontroli, a oni jako rodzice nie mogą nic na to poradzić. Czy ich jedyna córka, może stoczyć się na dno?
Co wtedy stanie się z nimi, czy zdołają przetrwać?

Książka podzielona jest na dwie części.
Jedną historię opowiada Frank, drugą Maggie. Ich oddzielne opowieści splatają się w jedną całość, z których dowiadujemy się jak ważna jest zwykła szczera i pozbawiona tajemnic rozmowa. Czytając ich historię czułam ogrom emocji, przeżywałam każda sytuację, tak jakbym to ja mogła za nich zdecydować, co dla nich będzie lepsze.
Autorka bardzo ...

Frank od sześciu miesięcy nie wypowiedział do Meggie ani jednego słowa. Atmosfera w domu jest przytłaczająca, a małżonkowie snują się po nim niczym zjawy. Ich z pozoru pełna miłości relacja, kruszy się pod wpływem okrutnej siły milczenia. Maggie nie potrafi znieść dalszej ciszy. Tracąc nadzieję, połyka garść tabletek. Próba samobójcza żony, otwiera mężczyźnie oczy i dopiero wtedy przerywa milczenie. Trzymając ukochaną żonę za rękę, która w ciężkim stanie przebywa w śpiączce farmakologicznej, zaczyna opowiadać. Pragnie wyjawić swoją tajemnicę. Musi się pośpieszyć, ponieważ nie wie, ile wspólnego czasu jeszcze im zostało.

Przyznam szczerze, że z początku miałam problem, aby wgryźć się w tę historię. Kiedy Frank zaczął opowiadać o ich wspólnych początkach, ja zaczęłam mieć coraz większe wątpliwości, czy to książka dla mnie. Chciałam emocji, napięcia i zwrotów akcji, a zapowiadało się raczej na nudne dzieje małżeństwa z czterdziestoletnim stażem.

Jednak z każdą kolejną stroną, przekonywałam się do niej coraz bardziej. Dużą tego zasługą była realnie wykreowana postać Franka, którą zdążyłam bardzo polubić. Jego intymna spowiedź zmusiła mnie do wielu refleksji i pozwoliła stworzyć obraz ich niezwykłej relacji. Jednak po zapoznaniu się z zapiskami Meggie, uległ on całkowitej zmianie. Uświadomiło mi to, jak duży wpływ na nasze życie, mają niedopowiedzenia i ukrywanie swoich prawdziwych uczuć w związku.

Książka “Ciche dni” ukazuje jasne i ciemne strony r...

"Ciche dni"
Książka, której zdjęcie widnieje powyżej przez znaczne grono bookstaramerów jest już znana i zapewne czytaliście już nie jedną opinię na jej temat. Ja również kilka przeczytałam i większość z nich była zachęcająca i opisująca książkę w samych pozytywach. Mnie osobiście książka do pewnego momentu męczyła i nużyła. Zaczęłam ją czuć dopiero po 190 stronach 🤷‍♀️.
Jednak później wszystko nabrało tempa i historia mnie na tyle wciągnęła, że reszta była już do przeczytania prawie "na raz".
Autorka początkowo ukazuje nam historię z perspektywy mężczyzny mówiącego do swojej żony będącej w śpiączce. Później historia zmienia się pod wpływem pamiętnika z zapiskami jakie bohaterka zostawiła dla męża. Od tego momentu zaczynami odkrywać historię również z jej perspektywy.
Książka która wydawała mi się być lekką momentami wręcz nudną historią życia małżeństwa, które przez cztery dekady swojego związku próbuje prześcigać się w tym by zadowolić to drugie. Jednak z biegiem stron okazję się, że każde z nich ma swoje sekrety, słabości czy niespełnione oczekiwania.
Książka ukazuje nam jak wiele jesteśmy w stanie znieść, poświęcić lub zmienić w samych sobie dla drugiej osoby. "Rozpaczliwie pragnęłam, byś uznał, że ja też dobrze spełniam swoje zadanie, że może być ze mnie dumny."