Cieniobójcy. Ksiega II. Żniwa

Jeżeli czytaliście już część pierwszą i was zachwyciła, to koniecznie musicie sięgnąć po część drugą, która jest jej bezpośrednią kontynuacją. Bracia zostali tutaj mianowani przywódcami, czy może raczej właścicielami świata, który przekazała im kobieca postać wyglądająca nim anioł ze złotymi oczami, lecz postawiła tu jeden warunek. Nie wolno im się związać ze śmiertelnymi ludźmi. Zauważyłam, że niby każdy przystał na taki warunek z wyjątkiem jednej osoby, która została jakby pominięta. Ich celem od tej pory będzie nauka śmiertelników jak stworzyć nowy bezpieczny świat, by natura chciała z nimi współpracować. Mają zapewnić im nie tylko dobre życie, ale i sprawić, by to, co złe, zacienione i okrutne, nigdy nie mogło się wydostać. Jak jednak wiadomo, nic nie idzie po myśli bohaterów, bo gdziekolwiek nie zawędrują, to wciąż czyha na nich niebezpieczeństwo. Pojawia się tutaj nowa postać z niepewną magią, która rozpocznie jakby nowy rozdział w ich walce, choć będzie i tak, że trzeba się będzie usunąć, schować i rozproszyć, gdyż przeciwnik zbyt silny może więcej im odebrać bitwą, niż ich ucieczką. Wciąż gdzieś tam w głowie kogoś będzie przestroga o braku związku między zwykłymi ludźmi, nie ciekawi was dlaczego?
Pierwsza część była świetna, ale powiedziałabym, że ta jest bardziej dopracowana, inteligentniejsza stylistycznie. Autor zrobił nam małego psikusa i tam, gdzie spodziewaliśmy się walki i zastraszenia, tam owiał ciszą, wyczekiwaniem. Tak naprawdę mamy tu olbrzymią wie...

"Myślę, że jest coś, o czym zapomnieliśmy. Coś, czego nie braliśmy pod uwagę. Jakieś spoiwo, które połączy to wszystko w całość".

Wracamy do świata mroku, gdzie wszystko wskazuje na to, że zagłada jest blisko. Król Teanner prowadzi armię na wojnę. Ryahan wraz z towarzyszami ruszają po pomoc, nie mając pojęcia, że idą wprost w ramiona wrogów. Ten staje przed trudnymi wyborami życiowymi, na każdej właściwie płaszczyźnie. A losy jej i Rhyana splatają się, kiedy stają po przeciwnych stronach barykady.

Najgorsze jednak są cienie, które rosną siłę i wydają się jakby zmieniać. Jakby rozumiały, czuły.... Definitywnie ktoś im przewodzi. A może to też jest podstęp? Mrok wydaje się jakby ciemniejszy a nadzieja z każdą podjętą decyzją maleje. Ktoś ewidentnie pociąga za sznurki, tylko do czego doprowadzi to resztę? Upadek jest bliski.....

Czekałam na ten tom, ale tego co Autor tutaj zgotował,mto się zupełnie nie spodziewałam.... Wróciłam do świata mroku i cieni. Gdzie każdy dzień, to walka o przetrwanie. Gdzie coś, czego nie rozumiemy, przejmuje kontrolę. Ale jak zawsze najbardziej bolesna okazuje się prawda.

Kiedy Ryahan i Ren ją odkrywają, całe spojrzenie na życie się zmienia. Czy wrogowie naprawdę są wrogami? Kto zabawił się ludzkim życiem? I czy w ogóle jest jeszcze szansa, żeby ujrzeć światło? Jak decyzje kogoś w przeszłości wpłynęły na to, że mrok panuje na ziemi? A może to bogowie?

Powiem Wam, że Mateusz potrafi tak poprowadzić w mr...

Na wstępnie zaznaczam, że jest to nierozerwalna więź z częścią pierwszą, dlatego konieczne jest czytanie w kolejności, bo inaczej zdecydowanie będziecie mieć problem w odbiorze!

Tutaj trudniej będzie już coś napisać bez zdradzania szczegółów i psucia zabawy tym, którzy nie czytali, ale postaram się. 🥰

Ochronne bariery padły, stało się to czego się obawiano! Więc teraz zagrożenie można spotkać na każdym kroku, a o bezpieczeństwie można tylko pomarzyć!
Króla spotkała ogromną tragedia i postanawia się zemścić, nie ma on dowodów na winę, tylko przypuszczenia i mimo tego rusza na wojnę!
Rhyan i Ren ich lody w tej części się splatają, i muszą ze sobą współpracować, albo się zdradzić... Co wybiorą? Czy jest to takie oczywiste? Otóż nie! Bo oboje są młodzi, a żyją w takich czasach, że naprawdę nie wiedzą komu ufać! Czy mogą ufać sobie! Zbliżają się do poznania prawdy, i oddalają, ktoś tu ewidentnie kłamie, ktoś jest zdrajca! Pojawiają się nowe postaci i upiory... Z nimi to dopiero jest ciężka walka!

Jejku, dzieje się tu dużo .. naprawdę! Tu nie ma miejsca na nudę! Jest poruszane tak wiele wątków, a najlepsze jest to, że Autor się w tym nie gubi, i mimo ogromu bohaterów, wydarzeń łączy pięknie wszystkie wydarzenia i nie pozwala zgubić się czytelnikowi! To musiało kosztować ogrom pracy... Jest też wątek romantyczny ponownie, bolesny ... W zasadzie to dwa bo i Rhyan i Ren przeżywają swoje miłości, tylko czy to oby na pewno czas na miłość??

...

Drugi tom podobał mi się równie bardzo co pierwszy. Autor ciekawie kontynuował fabułę. W książce naprawdę bardzo dużo się dzieje, oprócz walk z cieniami znajdziemy tutaj również bardzo delikatny wątek miłosny i mnóstwo konspiracji politycznych.

Bardzo podoba mi się styl pisania autora jest lekki przystępny i wciągający. Książka napisana jest ciekawie a wszystkie elementy opisane bardzo zrozumiale. Na świecie panuje wszechnoc więc klimat w książce jest bardzo mroczny i ciężki. Główny bohater musi radzić sobie z kolejnymi przeciwnościami losu. Cienie rosną w siłę, moc magicznych kamieni słabnie. Polityczne zagrywki nie pomagają w ujarzmieniu tego chaosu. Do tego dochodzą uczucia i troska o ukochaną. Przemiana głównego bohatera jego sposobu postępowania wobec innych i sam motyw przyjaźni był świetnym pomysłem. Autor w fabule nie boi się radykalnych rozwiązań przez co jest czasami naprawdę dramatycznie.

Całość prezentuje się na naprawdę bardzo wysokim poziomie. Ciekawa i oryginalna fabuła, bohaterowie z silnymi charakterami i czasami szara moralnością, wielowątkowość. Mogę polecić Cieniobojców na nadchodzącą jesień, myślę że ta książka klimatem będzie pasować idealnie. Mam nadzieję przeczytać coś jeszcze spod pióra autora, gratuluję wspaniałego debiutu i życzę powodzenia.