Opinia na temat książki Czarodzicielstwo

Żył sobie pewien człowiek, który miał ośmiu synów.

Wreszcie doszedłem do tego, o co chodzi z tym ósmym synem ósmego syna, bo nie rozumiałem memów, a to się w tym tomie wyjaśnia. Z trudem przyzwyczajałem się do frazy Pratchetta (bez wątpienia nie jest to lektura dla ludzi podobnych Rincewindowi, czyli myślących z szybkością dryfu kontynentalnego) i od trzeciego tomu nie mam z nią już kłopotu. Mało tego: Czarodzicielstwo uważam za dość udany odcinek, pozwalający się nieco zorientować w poglądach autora na świat. Ale nie, żeby zaraz napisać z tego recenzję - co to, to nie. Po prostu trudno jest pisać recenzję o czymś takim. Musi się chyba skończyć na paru osobistych reminiscencjach.

To pierwszy tom Dysku, w którym mi tak wyraźnie przebijają aluzje do świata rzeczywistego. Jeśli założyć, że magowie to politycy, to sprawa jest nader prosta. Oni kształtują swoje przeznaczenie, a prawie nie dotykają ziemi. No i nie umiejętności czynią z nich polityka, lecz czynniki zewnętrzne, niczym kapelusz czyni maga z Rincewinda. I mają tendencje do pięcia się w górę po trupach. I nie umieją współpracować. I lubią się napompować ponad miarę i ubierać drogo i niesmacznie. No i kogo jeszcze może dotyczyć zdanie: Magowie zawsze potrafią uratować cię z kłopotów, w jakie tylko magowie mogą cię wpędzić? A potem oczekują, że będziesz im wdzięczny ?? (s.216) No, chyba, że chodzi o naukowców - ci w wielu kwestiach są im podobni. Pojawiają się też Hashashimi (Asasyni), Bogaci jak krezusi Hindusi (to już trochę pieśń przeszłości) - analogie do znanego nam świata można by jeszcze ciągnąć.
Co pozostaje po książce? Że tylko głupie podręczniki mogą nam mówić, iż by zostać bohaterem, trzeba się kierować (jakimkolwiek) imperatywem? A w związku z tym imperatyw kategoryczny to (w życiu)...całkowita abstrakcja?
Osoby: Rincewind, Conena, Nijel, Krezot, Bagaż...
Przesłanie?
Koniecznie musisz pamiętać kim naprawdę jesteś. Nie warto polegać na innych ludziach ani przedmiotach, żeby pilnowali tego za ciebie. Zawsze coś pomylą. s. 278

I jeszcze parę co zabawniejszych cytatów:
Nie ufał Młodości. Uważał że nie prowadzi do niczego dobrego. s.44.
Dzień osiągnął ten niewyraźny punkt, kiedy jest już za późno na rozbój, a za wcześnie na włamania. s.49
Wyglądał na człowieka, którego mrugnięcia zaznacza się w kalendarzu. s.84
Obce kraje są, tego...obce. s. 115

- Nie grasz przypadkiem na harfie?
- A ile ona ma ostrzy? s. 138

Prawdę niełatwo jest przyszpilić pismem do stronicy s.184
Byli chyba gotowi uczynić świat takim, jakiego pragnęli, albo zginąć, próbując. A problem z ginięciem próbując polegał na tym, że człowiek ginął próbując. s. 209
Wiem, że to wiele, ale to wszystko, co miałem. s.216
Możecie mi wierzyć, że nie ma nic straszniejszego od kogoś, kto koniecznie chce wyświadczyć światu przysługę. s. 216
Nie miał nic, ale to już było coś, a teraz mu to odebrano. s.222
W kwestii umierania liczy się tylko własna opinia. s. 284

--
Notatki>> adrenochrom, wojna taumaturgiczna, chruściki, podtlenek azotu
Tłumaczenie&redakcja
Chory na półpaśca?? na półpasiec!