Czerwona Królowa

Taka jest nasza natura - powiedział Julian. - Niszczymy. To cecha charakterystyczna ludzkiego rodzaju. Niezależnie od koloru krwi, zawsze upadamy.
Opowiem wam pewną historię:
W świecie podzielonym na dwie nacje Czerwonych i Srebrnych ci drudzy dzierżą władzę, są piękni, obdarzeni nieprawdopodobnymi zdolnościami i nazbyt dumni. Traktują Czerwonych niczym służących, drwią, stosują przemoc i każą walczyć za siebie na wojnie. Srebrni, odkąd się pojawili zdążyli wykreować wizerunek bóstwa, potężnego i bez słabości. W małym miasteczku Czerwonych Pale mieszka Mare, która przez pobór do wojska w dniu swoich urodzin będzie musiała opuścić rodzinę. Lecz zanim opuści rodzinę próbuje im pomóc kradnąc to co jest cokolwiek warte. Gdy dowiaduje się, że jej najlepszy przyjaciel też ma walczyć szuka sposobu, aby wymigać się. W ten sposób poznaje Czerwoną Gwardię, grupę rebeliantów. Lecz nic nie jest za darmo i Mare musi zdobyć dużo pieniędzy, aby uniknąć poboru. Wybiera się do karczmy, aby okraść szlachciców, wybiera złą osobę i ponosi konsekwencje w skutek których znajduje się na dworze królewskim. Zmuszona jest do stworzenia innej wersji siebie i ciągłych kłamstw. Wszyscy widzą w niej osobę, którą gardzi.
W książce Victorii pojawia się kilka schematów, elementów wziętych z innych książek, ale dopóki się na tym nie skupiam jest dobrą pozycją. Do większości bohaterów można się przyzwyczaić i ich polubić. Akcja toczy się szybko bez jakiś zbędnych wątków. System magiczny jest tutaj...

Fajna książka, ale główna bohaterka jest strasznie denerwująca, przez co zrezygnowałam z tej serii jakoś w połowie drugiej części

Głupia i naiwna fabuła o biednej Kobyle Taczce (szczęśliwie tłumacz nie przełożył na polski nazwisk), która w trzy dni z biednej złodziejki zostaje narzeczoną księcia, rewolucjonistką i terrorystką w jednym. Oczywiście wszyscy bohaterowie są tak głupi, że żeby dostać się do tajnej, wrogiej organizacji rewolucyjnej wystarczy pogadać ze służącym. Terroryści mając możliwość zastrzelenia rodziny królewskiej swoich ciemięzców, strzelają do ich podwładnych w nieznanym celu. Żeby dostać się w bezpośrednie otocznie króla wystarczy mieć znajomą służącą w zamku. Stek tych idiotyzmów ciągnie się przez całą książkę. Do tego oczywiście supermoce (bohaterka to żywy kondensator i akumulator oraz niechybnie przyszła władczyni burz) i superbohaterowie oraz błąkające się w tle uczucia zagubionej siedemnastolatki. I taki koszmarek dla dojrzewających nastolatek zostaje wybrany książką roku 2015. Przypomina się film "Idiokracja".

Krew, pot i łzy.
Te trzy słowa są idealną definicją tej otóż to książki.

Nie da się od niej oderwać, już od pierwszego rozdziału powieść pochłania całkowicie, ja czytałam ją z wielkim uczuciem, jednak w moim przypadku najczęstszym był po prostu szok.

Oczywiście jak najszybciej muszę kupić następne części :)

Pamiętajcie Powsatniemy! Czerwoni niczym świt