Opinia na temat książki Człowiek do przeróbki

Powroty do przeszłości bywają ryzykowne. Bardzo dobrze wspominam "Gwiazdy moim przeznaczeniem" więc liczyłem na rozrywkę na zbliżonym poziomie. Albo więc moje wspomnienia lektury tamtej książki są zbyt polukrowane niepamięcią albo Alfred Bester pisał bardzo nierówno. Z pewnością książce nieco zaszkodził upływ czasu, ale generalnie fabuła i scenografia przetrwały tę próbę w niezłym stanie. Gorzej z wykonaniem. Pomysł morderstwa w świecie, w którym policjanci są telepatami czytającymi myśli ewentualnych przestępców z założenia był dość karkołomny i jego realizacja moim zdaniem nie miała żadnych szans. Autor opisuje cała intrygę pogrążając równocześnie głównego bohatera w szaleństwie i w zasadzie nie wiadomo jaki był jego pomysł na uniknięcie odpowiedzialności, skoro w dowolnym momencie jakiś telepata mógł odczytać jego wspomnienia. No i tu jest główny problem. Książki o szaleńcach, psychoterapiach, wyrzutach sumienia tworzących halucynacje i całej reszcie amerykańskich psychoanalitycznych bzdur, są całkowicie poza moim zakresem zainteresowań. Szkoda, że autor je tu wpakował.
W skrócie: niezły pomysł, nudne i psychiatryczne wykonanie. Strata czasu. I tylko jeden świetny chwyt fabularny, na który dałem się nabrać. Nie mogę go jednak zdradzić, bo a nuż ktoś zechce zmęczyć tę książkę.