W realistycznych utworach Ludwika Anzengrubera (1839-1889), austriackiego dramaturga, nowelisty i powieściopisarza, znajdują wyraz zarówno postępowe zapatrywania autora, jak i typowe dla epoki tendencje moralizatorskie. Liberalno-antyklerykalne poglądy prowadzą do poszukiwań naturalnych norm etycznych, obserwacja życia i ówczesnej moralności wiedzie zaś autora do utraty idealizmu i do sceptycyzmu wobec instytucji społecznych i instytucji małżeństwa. Wbrew popularnej ideologii rodziny mieszczańskiej Anzengruber szkicuje naturalistyczny nieomal obraz życia w rodzinie, poruszając drażliwe tematy nieślubnego macierzyństwa, konfliktów między pokoleniami i między rodzeństwem, sporów majątkowych, autorytetu rodzicielskiego i brutalności w relacjach międzyludzkich.