Opinia na temat książki Długo i szczęśliwie

Z przykrością muszę przyznać, że sięgając po “Długo i szczęśliwie” liczyłam na o wiele więcej… Tyle zachwytów, tyle bookstagramowej miłości, a dla mnie ta książka była po prostu "okej"... ☹️

Najgorsze jest to, że nie potrafię dokładnie stwierdzić, co mi w niej nie zagrało. Po prostu czytałam ją bez większych emocji (chwilami nawet się nudziłam) i nie potrafiłam wczuć się w relację głównych bohaterów na tyle, by kibicować im z zapartym tchem - uważam, że jak na dorosłych mężczyzn zachowywali się oni po prostu głupio (i absolutnie nie mówię tu o sytuacjach wynikających z ich problemów ze zdrowiem psychicznym) 💔

Zwróciłam też uwagę na to, że kobiety - uczestniczki show - zostały w "Długo i szczęśliwie" przedstawione w sposób bardzo niefajny. Gdy czytałam o tym, że kolejne z nich opuszczają program, nie czułam nic - większości nawet nie kojarzyłam z imienia. Zupełnie tak, jakby autorka potraktowała je - oraz cały program - po macoszemu, bo i tak od początku wiadome jest, że Charlie nie zakocha się w żadnej z nich...

Ogromnym plusem tej książki jest z kolei fakt, że poruszony w niej został temat terapii i zdrowia psychicznego. Terapii jako czegoś normalnego i potrzebnego, a nie wstydliwego czy nietypowego - to mi się naprawdę bardzo, ale to bardzo podobało!

Nie da się ukryć, że w książce całkiem sporo jest zabawnych scen - jednak nie aż tyle, by nazywać ją komedią romantyczną. Dlatego jeśli natraficie na to określenie, niech Was ono nie zmyli.

Spodobało mi się to, że autorka pokazała, jak wygląda nagrywanie takich programów - i ile jest w nich fałszu. Niby każdy to wie, a i tak podczas oglądania raczej się o tym nie myśli 😅

Podsumowując: jest mi okropnie smutno, bo bardzo chciałam pokochać tę książkę i dołączyć do tych wszystkich zachwytów. Może miałam za duże oczekiwania, a może hype na tę historię jest po prostu trochę przesadzony. Moim zdaniem "Długo i szczęśliwie" to książka po prostu dobra, ale nic więcej...