Do nadejścia ciemności

DNC przeczytałem w około 8 godzin, więc to dobra propozycja na jedno lub dwa posiedzenia z książką.

Styl pisania przypomina mi Christin Golden, ale jest dostosowany do docelowej grupy czytelników (to typowa i lekka fantastyka młodzieżowa), więc historia jest łatwo przyswajalna i angażująca.

Poza oczywistym nawiązaniem do Igrzysk Śmierci znalazłem też trochę Diablo, Baldurs Gate, Naruto, a nawet Piłę - mnogość motywów pozwala łatwo wyszukać coś dla siebie.

Postacie wykazują potencjał do głębszej rozbudowy psychologicznej, nie stanowią jedynie wypełniacza przestrzeni. Chętnie poczytałbym więcej ich wewnętrznych monologów.

Historia jest konsekwentna, wolna od błędów logicznych (a sprawdzałem bardzo dokładnie!), które mogłyby podważać wiarygodność świata.

Narracja utrzymuje równomierne tempo akcji, co pozwala na zanurzenie się w fabule bez zbędnych przestojów - jeśli zwykle omijacie długie opisy otoczenia, to coś dla was: tu ich nie znajdziecie. Akcja goni akcje, nie ma chwili na nudę.

Struktura powieści jest dobrze poprowadzona, a zakończenie płynnie przechodzi do drugiego tomu, którego treść znam, bo autorka to moja żona (dlatego jestem jej najbardziej czepliwym betaczytelnikiem xD), stąd wiem, że warto czekać.

Lekka, przyjemna książka osadzona w ciekawym świecie. Jest poprawnie napisana i z jednej strony trudno mi się do czegokolwiek przyczepić, a z drugiej czuję, że brakowało mi większego rozbudowania powieści. Można byłoby wtedy skupić się mocniej na kreacji bohaterów, bo ta - choć nie była zła - była niestety trochę okrojona, a jestem osobą, dla której to ma wielkie znaczenie.
Poza tym pozycja przyjemna w odbiorze.

Bardzo dużo napisałam o książce w recenzji, dlatego zachęcam do przeczytania. Tu mogę dodać, że nie mam żadnych uwag. Zakochałam się w niej od pierwszego przeczytania i bardzo czekam na kontynuację <3

Bardzo polecam! Każdy fan literatury młodzieżowej fantasy z wątkami aniołów, demonów i krwawych Igrzysk... Będzie zadowolony!

To miały być zwykłe igrzyska jak co roku, nikt z zawodników nie spodziewał się, że będą musieli walczyć o swoje życie.

Vittoria anielica, a bardziej potępiona, została wybrana jako reprezentantka Aniołów. Ucieszyła ją ta wieść, ponieważ w końcu poczuła się doceniona. Nawet bez skrzydeł dostała szansę by pokazać, że jest kimś więcej niż myśli cała rasa aniołów.

Igrzyska okazały się brutalną walką, główna bohaterka musiała się zmierzyć z zagrożeniem flory i fauny, innymi rasami jak i z własnymi demonami. Nie zabrakło też śmierci osób, które były dla Vittorii w jakiś sposób ważne.

„Do nadejścia ciemności” autorstwa Ewy Wnuk to książka, która zachwyci wiele czytelników. Narracja trzecioosobowa (choć za taką nie przepadam) okazała się trafnym wyborem. Autorka oprowadza nas po świecie pełnym kłamstwa i manipulacji. Świat wykreowany jest w sposób szczegółowy i bogaty. Opis miejsc i postaci są na tyle sugestywne, że czytelnik ma wrażenie jakby sam uczestniczył w wydarzeniach. Oprócz nieprzewidywalnych zwrotów akcji oraz różnorodnych postaci znajdziemy także miłość i przyjaźń. Ta opowieść nie ma typowego zakończenia czyli żyli długo i szczęśliwie lub dobro zawsze wygrywa. Ta historia ma w sobie coś więcej. Emocje i trudne wybory zmuszają czytelnika do refleksji i sprawiają, że książki nie da się tak łatwo odłożyć. Będąc w pracy myślałam o tym co będzie dalej a po przeczytaniu byłam zła na autorkę, że je...