Dom na Riwierze

Och, jak ja lubię fikcję historyczną z dobrze wyważoną proporcją faktów do fikcji. Żebym nie miała wrażenia, że czytam wyssane z palca, nie mające nic wspólnego z historią dyrdymały, ale poczucie, że poznaję jakiś (może być nawet niewielki) fragment historii świata, Polski. W „Słowiku” poznałam Isabelle - belgijską bohaterkę ruchu oporu, w „Tatuażyście” Lalego, w „Ostatniej więźniarce” Mimi oraz Annę z Oświęcimia, a w „Świetle ukrytym w mroku” superbohaterkę Fusię, która uratowała 15 Żydów. Długo mogłabym tak mnożyć.

Tu - kolejna odsłona i aspekt II wojny, faktyczna postać, bohaterka francuskiego ruchu oporu Rose Valland, dzięki której wróciło do Francji ponad 60 tysięcy zrabowanych bezcennych dzieł sztuki, w tym m.in. odzyskany przez nią dla Francji „Astronom” Vermeera, czy obrazy np, Cézanne'a, Degas, Gauguina, Modiglianiego, Picassa, Toulouse-Lautreca.
I to jest dla mnie największa wartość „Domu na Riwierze” - historyczna postać oraz w ogóle podjęta tematyka - grabieży dzieł sztuki przez nazistów. Temat nie był dla mnie nowy, ale Payż, Luwr? Niewiele o tym wiedziałam. Chętnie w ramach tej książki poczytałabym dużo więcej, nie tylko o marszałku Rzeszy Hermannie Göringu, wykonawcy jego woli pułkowniku Von Behr, czy wojennych działaniach dyrektora Luwru Jacques Jaujard. O tym jak ukrywano przed okupantem Mona Lisę, wywożono Nike z Samotraki, o przejęciu przez ruch oporu pociągu wywożącego zrabowane dzieła z Paryża. Poczytałam w powieści i zainspirowana poszp...

Jedna z lepszych książek, które ostatnio czytałam, to historia zapadająca na długo w pamięci.

Nieczęsto zdarza się czytać taką książkę jak "Dom na Riwierze", książkę wzbudzającą tak wiele emocji. Autorka pisze w pięknym stylu. Wiele opisanych wydarzeń opartych jest na faktach.

"Kiedy władza i pieniądze trafia do rąk ludzi pazernych, cierpi wszystko."

Poznajecie Rose, historyczkę sztuki i Eliene, które w czasie wojny szpiegowały Niemców i prowadziły rejestr skradzionych obrazów. Rose Valland to postać autentyczna, autorka wykorzystała jej pamiętnik do napisania tej książki.

"Sztuka jest wszystkim, co mamy, kiedy zawodzą słowa, kiedy zawodzi ludzkość i kiedy my sami zawodzimy siebie nawzajem. Jeśli nie ocalimy tych dzieł, nie ocalimy samych siebie."

Historia prowadzona jest w dwóch planach czasowych: w czasie wojny i w czasie teraźniejszym. Bohaterką współczesną jest Remy, która po stracie męża i córki w tragicznym wypadku, przyjeżdża do odziedziczonej willi na Riwierze Francuskiej. Tam odkrywa pewien obraz. Remy, jako adoptowane dziecko, nie zna historii swojej prawdziwej rodziny.

Domyślacie się, że obraz w domu Remy ma powiązanie z kradzieżą dzieł sztuki podczas wojennej okupacji Paryża.
Koniecznie przeczytajcie co łączy Remy i Eliene. To wzruszająca, niezwykła historia, gorąco polecam! Muszę powiedzieć, że bardziej spodobała mi się historia z czasów wojny.

Miłość ma różne oblicza i można jej się doszukiwać w szerokiej gamie gestów- zarówno tych niewielkich i niewiele znaczących dla postronnego obserwatora, jak i doniosłych, wpływających na wiele istnień. Rozwija się niezależnie od sytuacji i panujących okoliczności, czasem przychodzi zupełnie nieproszona i nie można temu nic zaradzić. Lecz jaka by nie była, jeśli jest prawdziwa, pozna się ją od razu, bez wahania i będzie też dostrzegalna dla postronnego obserwatora. I my także w tej książce ją odnajdziemy, uwierzymy w nią i nad nią zapłaczemy, jednak pomimo wszystko wypełni nasze czytelnicze serca ogromem swojej siły i nieskazitelności.

Eliane to postać, której historię poznajemy dzięki wspomnieniom z czasów II wojny światowej. Zakochana w sztuce, obcowała z nią przed tragicznymi wydarzeniami końca lat 30 ubiegłego wieku i pozostała jej wierna nawet w dobie szalejącej niepewności i dramatycznej walki. Wywodząca się z dużej rodziny, najstarsza z sióstr, na której od wielu lat spoczywał obowiązek opieki nad nimi. Jej ojciec prowadził rodzinną restaurację w Paryżu, lecz w delikatnych słowach to opisując- nie był dobrym rodzicem ani człowiekiem. Miała jeszcze starszego brata, na którego jednak niewiele mogła liczyć, przez większość czasu był oderwany od rzeczywistości lub po prostu- niezainteresowany losem rodzeństwa. Lecz to dzięki niemu poznała swoją bratnią duszę- Xaviera. Ten człowiek zdobył jej serce w mgnieniu oka, tylko po to by je złamać. A czas nie był sprzy...

Francja rok 1939. Eliane marzy o zostaniu artystką, niestety wybuch wojny spycha marzenia na dalszy plan, a ona sama angażuje się w działania konspiracyjne.
Czasy współczesne. Kiedy Remy dotyka ogromna tragedia, postanawia spędzić czas na francuskiej Riwierze. Utrata ukochanych osób pozbawiła jej życie sensu, a wyjście z żałoby okazuje się bardzo trudne.

„Dom na Riwierze” to pierwsza wydana w Polsce powieść Natashy Lester, której fabuła została oparta na prawdziwych wydarzeniach. Autorka stworzyła historię, którą chce się czytać. Prowadzona na dwóch płaszczyznach czasowych wciąga od pierwszych stron i nawet po odłożeniu, nie daje o sobie zapomnieć. To napisana z rozmachem powieść o wielkiej miłości oraz różnych obliczach straty. To również obraz dwóch odważnych kobiet. Ciepła i wywołująca emocje chwyta za serce. Pióro autorki jest lekkie i przyjemne, realnie ukazuje ona oblicze wojny i umiejętnie łączy fakty z fikcją literacką.
Jeżeli lubicie historie z wojną w tle, to ta książka powinna znaleźć się na Waszej półce.

,,Dom na Riwierze" zawiera w sobie dwie linie czasowe: teraźniejszą i z czasów II wojny światowej w której to Francja broniła swojej niepodległości.

Historia dwóch kobiet - Élaine, igrającej ze śmiercią, ratującej dzieła sztuki przechowywane w Luwrze i prowadzącą podwójną grę pod morderczym wzorkiem Nazistów, oraz Remy walczącej ze stratą męża i córki, pochłoniętych przez otchłań śmierci w wypadku samochodowym.
Dwie kobiety, zamknięte w innych czasach, walczących z tym samym przeciwnikiem - śmiercią, czy tylko to ich łączy?

Ból, sztuka i miłość to główne rzeczy, które spotykamy w tej książce, lecz po odłożeniu pozostanie tylko dziura... Dziura w sercu przez to, że musimy się rozstać z tymi silnymi kobietami 💔

Książka porusza ważną rolę sztuki w społeczeństwie wskazując jej rolę w innych czasach. Bardzo podobały mi się te wątki oraz... II wojna światowa. Nie ukrywam, że wolałam czytać o zmaganiach Élaine z ojcem i bratem, a później z niechcianym adoratorem. Jej podwójne życie, które wiele razy mogło doprowadzić ją do śmierci, a także ogromna strata i jej koniec... Ta bohaterka po prostu pozostanie już ze mną. Ból po utracie najbliższych u Remy był również bardzo odczuwalny i sprawiał ból między zdaniami.

Książka jest napisana po prostu pięknie. Zdania są bardzo bogate, gdyż czytając nawet o czymś prostym, możemy wyobrazić sobie coś pięknego... Bohaterowie są dobrze zbudowani i wzbudzają w czytelniku silne emocje

Ja po prost...

Przed Wami przepiękna opowieść o walce z losem i o odkrywaniu rodzinnych tajemnic. Powieść, która łączy teraźniejszość z przeszłością, emanuje emocjami, wzrusza, ale i daje nadzieję. I nie omija ważnych tematów.

Mnie książka całkowicie pochłonęła i zauroczyła. Czytało mi się ją bardzo szybko, bo autorka pisze w sposób przystępny, jednak nie jest to książka błacha czy prosta, bo dotyka przeróżnych trudności i problemów. Akcję mamy rozciągniętą na wiele lat, i ten czas przynosi nam gamę emocji. Od tych dobrych, przyjemnych, aż po te negatywne czy bolesne.
Lubię powieści gdzie mamy dwie linie czasowe, pozwala to na szerszy punkt widzenia. Tutaj ten zabieg udał się idealnie, nie wprowadzał chaosu, a tylko dodawał uroku. Polubiłam bohaterki, chociaż czasem stawały przed wyborami, których mogłam nie pochwalać czy nierozumieć.

Ta powieść oczaruje Was francuskim klimatem, buzującymi emocjami, stylem i tym "czymś" czego szukamy w powieściach. Mądra, wzruszająca, pochłaniająca. Polecam.

PARYŻ, 1939. Éliane Dufort mieszka w stolicy Francji razem z rodzicami, którzy prowadzą małą restaurację, starszym bratem i czterema młodszymi siostrami. Éliane kocha sztukę, pracuje na pół etatu w Luwrze i marzy, by zostać artystką. Wkrótce jednak nadchodzi wojna, Paryż wpada w ręce nazistów, a świat staje się miejscem pełnym grozy i smutku. Éliane – zatrudniona przez Niemców jako pomoc w muzeum – zaczyna prowadzić niebezpieczną grę: razem z kustoszką Rose Valland sporządza rejestr skradzionych dzieł sztuki, szyfruje notatki i przekazuje ważne informacje ruchowi oporu. Nie jest jednak pewna, komu może zaufać… Czy może wierzyć ukochanemu mężczyźnie, który już raz ją zawiódł?
OBECNIE. Chcąc zapomnieć o tragedii, która pogrążyła jej życie w chaosie, Remy Lang udaje się do odziedziczonego w tajemniczy sposób domu na Riwierze. Przypadkowo odkrywa katalog dzieł sztuki skradzionych podczas II wojny światowej i jest zdumiona, gdy znajduje w nim obraz, który wisiał na ścianie jej sypialni w dzieciństwie. Jakie sekrety kryje przeszłość Remy? I w jaki sposób łączą się one z historią Éliane? Jaką rolę w historii obu kobiet odegra malowniczy dom na Riwierze?

"Dom na Riwierze" to debiutancka powieść autorki, a jak się już pewnie zauważyliście bardzo lubię poznawać nowych autorów, dlatego postanowiłam sięgnąć po tą książkę. Styl autorki należy do lekkich i przyjemnych, co sprawiło, że powieść przeczytałam w jedno popołudnie. Fabuła została w bardzo ciekawy i intrygujący s...

Słyszeliście kiedyś o Rose Valland, historyczce sztuki, która podczas II wojny światowej pracowała w muzeum Jeu de Paume w Paryżu? Kiedy naziści okradali Francję z obrazów i innych dzieł sztuki, trafiały one właśnie do tego małego muzeum, a Rose potajemnie notowała tytuły owych grabieży i to właśnie dzięki niej tysiące dzieł odzyskano i powróciły po wojnie na „swoje miejsce”.
Ta niezwykła kobieta stała się inspiracją Natashy Lester, która stworzyła przepiękną historię. Historię, w której przeplatają się ze sobą dwa czas. Czas wojny i działań Eliane Dufort (postać fikcyjna), która współpracuje właśnie z Rose i razem tworzą katalog skradzionych dzieł sztuki, przekazują ważne informacje ruchowi oporu. Każdy dzień owiany jest strachem, niepewnością, przecież to co robą owe kobiety jest kategorycznie zabronione, działanie przeciwko Niemcom? Czyż im życie niemiłe? Dodatkowo Eliane w ferworze swoich działań i trudów zaczyna wątpić w ludzi.... komu jeszcze może zaufać?
Druga perspektywa to czas obecny, poznajemy tu Remy, kobietę która przeżyła ogromną tragedię i „znika” w małym, uroczym domku na Riwierze. Odkrywa niespodziewanie katalog z dziełami sztuki datowany na okres II wojny światowej, a w nim dostrzega obraz, który od zawsze wisiał w jej domu… Co przeszłość chce jej powiedzieć?

Zaczynam tylko myśleć o tej historii i mam łzy w oczach. Była poruszająca, wspaniała, pełna uczuć, nie tylko tych pięknych, ale również uczuć strachu i trwogi. Początkowo to fragme...

Współpraca: Wydawnictwo Słowne

Jeśli chcecie przeczytać książkę, którą się pochłania to polecam „Dom na Riwierze”. Mnie absolutnie oczarował ta historia. Autorka doskonale splata przeszłość z teraźniejszością. Książka opowiada o dwóch kobietach, które dzieli pokolenie, a łączy tajemnica sprzed lat.

Eliane Dufort to młoda kobieta, której miłością było malarstwo. Mieszka we Francji z rodzicami i rodzeństwem, a pracuje w Luwrze. Jej największym marzeniem jest zostać artystką. Niestety wybucha wojna i jak zwykle pokrzyżowała plany wielu ludziom. Paryż zajmują Niemcy, ale Elianie udaje się pracować w jednym z muzeum jako pomoc. Wraz z kustoszką, Rose zaczynają prowadzić rejestr skradzionych dzieł sztuki oraz szyfrują notatki. Nie jest to ani łatwe ani bezpieczne. Do tego jej ukochany Xavier zdradził ją na rzecz wojny. Czy dziewczyna będzie mogła ponownie mu zaufać?

Remy w tajemniczych okolicznościach odziedziczyła dom na Riwierze. Po traumie by przetrwać żałobę udaje się do tego miejscu. Przypadkowo odkrywa katalog skradzionych dzieł sztuki podczas II Wojny Światowej. Okazuje się, że jeden z obrazów, to obraz wiszący w jej domu rodzinnym gdy była jeszcze małą dziewczynką. Jakie jeszcze inne tajemnice wyjdą na jaw z przeszłości Remy? W jaki sposób odziedziczony dom splata teraźniejszość z przeszłością? Przekonajcie się sami.

Książka napisana jest z rozmachem i wielką dokładnością. Autorka w świetny...

Paryż 1939.
Eliane mieszka w Paryżu wraz z rodzicami, którzy prowadzą małą restaurację, starszym bratem i czterema młodszymi siostrami.
Eliane kocha sztukę, marzy by zostać artystką, a praca w Luwrze ma być tego początkiem.
Niestety nadchodzi wojna, a Paryż staje się łupem nazistów. Eliane zostaje zatrudniona przez Niemców jako pomoc w muzeum.
Razem z kustoszką podejmuje się ryzykownych działań. Obie sporządzają rejestr wykradzionych dzieł sztuki, szyfrują notatki i przekazują informacje ruchowi oporu.
Czas obecny.
Remy wyjeżdża do odziedziczonego w tajemniczy sposób, domu na Riwierze.
Tam trafia na katalog dzieł sztuki skradzionych podczas II wojny światowej oraz obraz, który wisiał w sypialni jej rodzinnego domu.
Co łączy Eliane i Remy?
Jaką tajemnicę skrywa przeszłość? Jaką rolę w życiu kobiet odgrywa dom na Riwierze?

Autorka napisała niebanalną, ciekawą, pełną emocji powieść.
Historie oparła na prawdziwych wydarzeniach i to jest ogromny jej plus.
Uwielbiam książki z historią w tle. Te chwile w których można znaleźć się w zupełnie innym miejscu i wraz z bohaterami zatopić się w tamtych miejscach, czasie, wydarzeniach i tym co przeżywają.
"Dom na Riwierze" to pięknie utkana podróż, która niesamowicie porusza nasze najczulsze miejsca. Autorka serwuje nam cały wachlarz emocjonalny, a bohaterki, które stworzyła są wyjątkowe... takie nasze.
Szczerze polecam

"– Na­dzie­ja – po­wie­dzia­ła po­nu­ro. – Cza­sa­mi jest ogrom­nym cię­ża­rem, praw­da? A cza­sa­mi jest jak szpik duszy."
☆☆
"Bez sztu­ki nasze życie nie jest praw­dzi­we. Za­bra­nie komuś in­stru­men­tów mu­zycz­nych, pie­śni, rzeźb, ksią­żek, szki­ców i ob­ra­zów jest jak za­bra­nie je­dze­nia. Nikt bez tego nie prze­ży­je. Więc tak, warto to robić."
▪︎▪︎
Dwie niezwykłe kobiety, Éliane Dufort i Remy Lang, kobiety które dzieli czas, a łączy tajemnica tytułowego domu na Riwierze.
Co to była za książka!
Podeszłam do niej bez większych oczekiwań, miała to być lekka lektura na lato, a okazała się emocjonalnym walcem, który przejechał mnie bez litości.
Mieszanka powieście obyczajowej, dramatu, romansu, a momentami nawet powieści szpiegowskiej, sprawiła, że żyłam tą historią przez wiele dni po jej przeczytaniu, czego przyczyną jest również kreacja głównych bohaterek, do których ogromnie się przywiązałam.
Niby nie jest to jakaś wielka literatura, ale ma w sobie to magiczne coś.
"Dom na Riwierze" przypomina mi odrobinę książki Danielle Steel, ale napisany jest z większym rozmachem i w dużo lepszym stylu.
Must read dla każdej romantycznej duszy, która lubi sobie popłakać podczas czytania.