Dom przy brzozie

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Przybysz i muszę przyznać, że jestem naprawdę zaskoczona, tym jak ta historia na mnie wpłynęła. Przeżywałam ją każdą nawet najmniejszą cząstką ciała i naprawdę nie mogłam się od niej oderwać nawet na moment.
Doczytałam, że jest to kontynuacja, jednak nie wpłynęło to na odbiór tej historii i według mnie jeśli też nie znacie poprzedniej części "Werandy pachnącej jaśminem" bez problemu odnajdziecie się w fabule "Domu przy brzozie"...
Dawno już tak nie płakałam przy lekturze. Niech Was, tak jak mnie, nie zwiedzie piękna okładka, nie myślcie, że będzie lekko i przyjemnie, to nie jest słodka bajeczka, to opowieść o prawdziwym życiu, o ogromnym poświęceniu, do bólu autentyczna, szczera, pokazująca jak łatwo, choć całkowicie nieświadomie, można urządzić drugiemu człowiekowi piekło na ziemi, zostawiając go z domysłami, nie chcąc z nim rozmawiać, poddać się niemal bez walki i odejść...

"Dom przy brzozie" to historia, która wywołuje ogromne, a zarazem skrajne emocje, od radości i wzruszenia przez współczucie po ogromną złość na los i niesprawiedliwość tego świata.
Szczególnie jeśli spojrzy się na tę sprawiedliwość przez pryzmat małej osieroconej dziewczynki i chłopca, który niemal przez całe życie zawsze tracił to co kochał, przez pryzmat tego, że jeśli się tym trzecim w związku, zawsze, ale to zawsze ktoś zostanie skrzywdzony...
Nie będę opisywać i streszczać ponownie fabuły, bo w opisie wydawcy dostajemy ...

Jest to krótka książka, wydana większym drukiem. Bardziej opowiedziana niż w formie powieści. Z początku jest nieco większa ilość informacji o bohaterach, jakby skrót ich wcześniejszych losów i następnie przechodzimy do dalszych wydarzeń. Porusza ona wiele cennych tematów, takich jak adopcja dziecka, które wychowuje siostra zmarłej matki, życie po tragedii oraz walka z samym sobą. Mamy opisane pod kontem uczuciowym jak ciężko dwunastoletnia Jagoda przeżywa tą tragedię. Mnie te momenty wzruszały, były nadzwyczaj prawdziwie ukazane. I samo małżeństwo jest przedstawione jako dobre, gdzie mogą na sobie polegać. Później jednak coś się między nimi psuje, zaczynają pojawiać się pierwsze tajemnice i takie wahanie, że coś jest nie tak. Autorka zwróciła tutaj uwagę na dłuższe wyjazdy małżonka. Jakby podkreśliła, że brak bliskości, rozłąka i brak czasu na rozmowy jest pierwszym objawem upadającego uczucia. Można nie wiem jak być szczęśliwymi, jednak z daleka od osoby ukochanej, głowa podsyła przeróżne możliwości. Podobało mi się to, że dla każdego człowieka nie ma linii czasu odgradzającej go od miłości. Wiek to tylko liczba, a pora na szczęście może przyjść w każdej chwili. W tej książce poznacie różnych ludzi z różnymi problemami. Przeważnie poznajemy ich od tej bolesnej strony. Traumy wiszą nad nimi niczym rzucany cień i mocno stopują nadchodzące szczęście. Najważniejsze jest jednak to, by dali sobie szansę. Nie wolno odtrącać podawanej dłoni, gdyż ona nie ukazuje się bez powodu...

Recenzja przedpremierowa.
Dwie opowieści.

Wspomnienia chłopca a potem mężczyzny. Osieroconego przez matkę a potem ojca, który popełnił samobójstwo. Nim zajęli się dziadkowie. Od dziadka dostał młodą brzozę do posadzenia i objęcia opieką oraz wiele mądrych rad na życie.
...
Strata rodziców, szczególnie mamy Ani była traumatycznym przeżyciem dla małej Jagody. Ale inni też kogoś stracili ... córkę, siostrę, narzeczoną...
Marta i Miłosz są jej rodzicami zastępczymi dziewczynki, ale tatą jest dla niej Łukasz. ("Weranda pachnąca jaśminem") Życie, które mogłoby być proste komplikuje wyjazd służbowy Miłosza (lekarz) i jakaś tajemnica, której nie chce zdradzić żonie. Sytuacja sprawia, że Marta ucieka do przyjaciółki mieszkającej w Zielnej. Tam poznaje Marcela. Mężczyzna ratuje ją od bliskiego spotkania z samicą dzika. A potem ...
...
Klimatyczna miejscowość nad Narwią staje się azylem dla bohaterów i miejscem, (ale nie jedynym),gdzie ich drogi się spotkają.
...
Książka o życiu. O tym co w nim dobre i o tym, co złe. O radościach i o smutkach.
O przyjaźni, miłości, empatii. O relacjach międzyludzkich. O przypadkach losowych i zbiegach okoliczności. O zaufaniu i szczerości.
Jest w tej opowieści bardzo dużo mądrości. Podobnie, jak i w innych książkach autorki.

A wszystko to ubrane w piękne słowa.
Wielu wzruszeń dostarczyła mi ta lektura.

Dziękuję Kasi za egzemplarz z dedykacją a przede wszystkim za to, że mogłam p...